କାନ୍ଦୁଛି ଓଡ଼ିଶା

କାନ୍ଦୁଛି ଏବେବି ମାଆ ମାେ ଓଡିଶା ।

ତା ପୁଅ ଆଜି ଦାଦନ ଖଟୁଛି

ଥାଇବି ତା ପାଖେ କେତେ କଳା କେତେ ଭାଷା ।।

ପଟ୍ଟ ଚିତ୍ର ଆଜି ଯିବାକୁ ବସିଛି

ହଜି ଓଡ଼ିଶାରୁ ।

କଳାକାର କାନ୍ଦେ ଏଠି

କଲା ହଜି ବରୁ ।।

ଯେଉଁ ହାତ ଦିନେ କୋଣାର୍କ ତୋଳିଲା

ଥିଲା ଶ୍ରୀ ମନ୍ଦିର କରି ।

ହଜିବାକୁ ବସିଲାଣି ଆଜି ସେ କଳା

ସେ କାରିଗରୀ ।।

ବାହୁନି ବାହୁନି କାନ୍ଦେ ଆଜି

ଉତ୍କଳ ର କାରିଗର ।

ହାତ ଥାଇ ଆଜି ପଙ୍ଗୁ ପାଲଟିଛି

ପଡ଼ିଛି ବେଡି ହାତେ ତାର ।।

ଚିନ୍ତା ପରିବାର ତେଲ ଲୁଣ ଘର

ସେ ପାଇଁ ଛାଡେ ଘର ।

କଳା ସେ ଜାଣିବି ମଜୁରିଆ ଦିନ ସାଜି

ଦାଦନ ଖଟେ ବାର ବାର ।।

ବେଉସା କୁଳ ରେ ଭାବେ ସେହି କାଳ

ନାହିଁ କେ ପଛେ ଆଗେ ତାର ।

କେତେ ବା ନିଜର ଶିଙ୍ଗ ରେ ତାଡ଼ିବ

ଓଠେ ପିଇ ଲୁହ ଧାର ।।

ଉଠରେ ଉଠରେ ଉତ୍କଳ ଭୂମିରେ

ଅଛ ଯେତେ ସନ୍ତାନ ।

ଆଣିବାକୁ ହେବ ତା ଚିତ୍ର ପୂରୁବ

ଏକାଠି ହେବାରେ ଜନ ।।

କାନ୍ଦୁଛି ମା ଉତ୍କଳ ଦେଖି ଝିଅ ପୁଅ ତାର

ପୋଛିବା ଚାଲ ରେ ଲୁହ ।

ବଞ୍ଚିବାକୁ ହେବ ବଞ୍ଚେଇବା କୁ ହେବ

ହାରିଣ ସଭିଙ୍କ କୋହ ।।