କାନ୍ଦୁଛି ମାଆ ଧରିତ୍ରୀ

ଧରଣୀ ଧରିତ୍ରୀ ବସୁମତୀ -

କ୍ଲାନ୍ତ ମହ୍ଲାର ଭରି ।

ସହିଷ୍ଣୁତା ତାର ସମାପ୍ତ ଘଟିଛି -

କ୍ଷୀଣ ସର୍ବ ସୁଖ ଶିରୀ ।।

ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟମୟୀ ପୂର୍ଣ୍ଣତାରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ 

ଗନ୍ତବ୍ୟ ସ୍ଥଳ ତୃପ୍ତିର ।

ଅପ୍ରୀତିରେ ପ୍ରୀତି ଦାନେ ଦେଉ ଶାନ୍ତି 

ମମତାର ଗନ୍ତାଘର ।।

ଝର ଝର ନିର ଢାଳିଦେଉ ମାଆ -

ଫଳ ଫୁଲ ଅପ୍ରମିତ ।

ପ୍ରୀତି ପୁଷ୍ପାଞ୍ଜଳୀ ଦେଶ ସୈନିକଙ୍କୁ---

ସମର୍ପି କରୁ ସ୍ୱାଗତ ।।

ଅସୁମାରୀ ସ୍ୱପ୍ନ ଅମାଅନ୍ଧକାରେ 

ଅଯୋଗ୍ୟରେ ଯାଚିଦେଉ ।

ମାନଭଞ୍ଜନ ତୋ କରିନି ମାନବ 

ନିସ୍ତବ୍ଧ ନିସଃଙ୍ଗ ହେଉ ।।

ଭିଜା ଆଖି ତୋର ଶ୍ୱତପଦ୍ମ ପରି 

ଥପ ଥପ ଅଶ୍ରୁ ଝରେ ।

ମାନବ ଅବୁଝା ବୁଝେନି ତୋ କଷ୍ଟ 

କ୍ଷେପଣାସ୍ତ୍ର ବର୍ଷା କରେ ।।

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣା ତୋ ଶରୀର ମାଆ

କୋଳରେ ସବୁଜ ଶସ୍ୟ ।

ଗୁଳି ବାରୁଦରେ ନଷ୍ଟ ଭ୍ରଷ୍ଟ ତୁ ମାଆ

ଏ କି ଦାରୁଣ ଦୃଶ୍ୟ । ।

କ୍ଷମାଦାୟୀନି ହେ ମାଆ ତୁ ମାନିନୀ 

କ୍ଷମା କରି ସୃଷ୍ଟି ରଖ ।

ପ୍ରାଣ ଭରି ପିଣ୍ଡେ ସୃଷ୍ଟି ଭିଆଇଛୁ 

ଆମ ଦୁଃଖେ ତୋର ଦୁଃଖ ।।

ଲହୁ ଲୁହାଣରେ ଢାଳୁଛି ମାଆ ଭକ୍ତି 

ସାଦରେ ଗ୍ରହଣ କର ।

ଅମର ପ୍ରଦୀପ ଜଳାଇ ରଖୁଛି 

ବିଶ୍ୱ କୁ ଉଦ୍ଧାର କର ।।

ଅଶାନ୍ତ ସପନ ଶାନ୍ତ କରିବାକୁ 

ଜାଳୁଛି ପ୍ରଦୀପ ମୁହିଁ

ସେ ଆଖିରେ ଆଜି ନାହିଁ ତ ସପନ 

କ୍ଷମା ଦେବୁ ମାଆ ତୁହି ।।