କାଳ ରାତି

ରାତି କାଳ ହୁଏ କିଛି ଲୋକ ପାଇଁ 

    ଭାଗ୍ୟ ଖରାପ ପଡିଲେ

କାଳ ରାତି ପାଇଁ ଭାଗ୍ୟ ଦାୟୀ ନୁହଁ

    ସଜାଗ ନିଜକୁ କଲେ ।

ନିଃଶବ୍ଦ ଶାନ୍ତିରେ ଶୋଇଥାନ୍ତି ସର୍ବେ

    କାଳୀର କରାଳ ବୁକେ

ନିଷ୍ଟୁର ଲମ୍ପଟ ଡକାୟତେ ସଦା

    ଲୁଟଇ ସମ୍ପଦ ଲୋକେ ।

ବ୍ୟଭିଚାରୀ ସଦା ଅପେକ୍ଷାରେ ଥାଏ

    କାଳ ରାତ୍ରି ଆଗମନ

ନିର୍ଯାତନା ସର୍ବ କରୁଥାଏ ହୋଇ

    କାଳ ରାତ୍ରିର ଆହ୍ୱାନ ।

ରାତ୍ର ହୋଇଯାଏ ସମାଜର ପାଇଁ

   ଏକ ଲମ୍ବା ଗୁଞ୍ଜରଣ

କାହା ପାଇଁ ଏହା ହୁଏ ସେ ନିରାଳି

   ମନୁଷ୍ୟର ଥିଲେ ପୁଣ୍ୟ ।

ହିଂସ୍ର ଯିବେ ସଦା ବିଚରଣ ପାଇଁ

    ରାତିକୁ ଆଦରିଥା’ନ୍ତି

ପ୍ରକୃତିଟି ହିଂସ୍ର ହୋଇ ଯାଇ ଥାଏ

    ସୁପ୍ତକୁ କରେ ଅଶାନ୍ତି ।

କ୍ରୁର କପଟ ହିଂସା ଦ୍ୱେଷକୁ ଛାଡି 

    ଶାନ୍ତିରେ ଶୁଅନ୍ତୁ ସର୍ବେ

ରାତି କାଳ ନୁହଁ ଶାନ୍ତି ମୁକ୍ତିର ଯେ

     ଆଦରି ନିଦ୍ରାକୁ ଗର୍ବେ ।

ଦିନ ଶ୍ରମ ସାରି ଶୋଇବା ଶାନ୍ତିରେ

     ଶରୀର ଶାନ୍ତିର ପାଇଁ

ପୃଥିବୀର ଶାନ୍ତି ସୂରୁଜ ବି ଶାନ୍ତି

   କଠୋର ଯେ କାହିଁ ପାଇଁ ।