କାକ ଓ କେକୀ

କାକ ଛୁଆ ଦିନେ ତା' ମାଆ ପାଖରେ

   କହିଲା କରି ସେ ଶୋକ ।

ରୂପଟି ଆମର ଅସୁନ୍ଦର ଭାରି

   ଲାଗୁଅଛି ତେଣୁ ଦୁଃଖ ।।

ପାଖେ ଦେଖ କେକୀ ନାଚୁଛି ଆନନ୍ଦେ

   ଦିଶୁଛି ସୁନ୍ଦର ଭାରି ।

ଇଛା ମୋ ହେଉଛି ନାଚିଥାନ୍ତି ମୁହିଁ

   ତାଙ୍କ ଭଳି ରୂପ ଧରି ।।

ଏହି ସମୟରେ ଆସିଲା ଶିକାରୀ

   ମାରିଲା ଗୋଟିଏ ତୀର ।

ଲୁଚିଗଲେ ସବୁ ମୟୂର ବଣରେ

   ମନେ ଥିଲା ତାଙ୍କ ଡର ।।

ଏହି ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖି ଡରି କାକ ଛୁଆ

   ମାଆ କୋଳେ ଗଲା ଲୁଚି ।

ମାଆ କହୁଥିଲେ ଡରୁଛୁ କାହିଁକି

   ହେବ ନାହିଁ ଆମ କିଛି ।।

କେକୀ ଶିକାରରେ ଆସିଥିଲା ବ୍ୟାଧ

   ଚାଲି ତ ଗଲାଣି ଏବେ ।

ବ୍ୟାଧ ଅଟେ ଶତ୍ରୁ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ସିନା

   ଆମ ପାଇଁ ନୁହଁ କେବେ ।।

ଏହା ଶୁଣି କାକ ଛୁଆ ମନୁ ଭୟ

   ଦୂର କରି ହେଲା ଖୁସି ।

କୃତଜ୍ଞତା ଦେଲା ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତାଙ୍କୁ ସେ

  ମନୁ ଭ୍ରାନ୍ତ ଭାବ ନାଶି ।।

ନିଜକୁ ତୁଳନା ଅନ୍ୟ ସହ କରି

   ପାଉଥିଲା ଯେଉଁ ଦୁଃଖ ।

ଦୂର କରିଦେଲା ଜାଣି ଦୁର୍ବଳତା

   ରହିଛି ସଭିଙ୍କ ପାଖ ।।

ଏହି ଘଟଣାଟି ଦେଇଗଲା ଶିକ୍ଷା

   ଆମରି ମାନଙ୍କୁ ଭାଇ ।

ଦୁର୍ବଳତା ନିଜ ମାନିବାକୁ ହେବ

   ମନରେ ହରଷ ହୋଇ ।

ନିଜକୁ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ହେବ

   ମନକୁ ଦୁଃଖ ନ ଦେଇ ।।

ସମସ୍ୟା ଭିତରେ ବଞ୍ଚିବାକୁ ହେବ

   ନିଜର ସାମର୍ଥ୍ୟ ନେଇ ।।