ବାପା

 କାନ୍ଧରେ ଯାହାର ପରିବାର ବୋଝ

 ହୃଦୟେ ସାଇତା ଅଦୃଶ୍ୟ ପ୍ରେମ ।

ନିଜେ ସହି ଦୁଃଖ ଆମକୁ ମଣିଷ

କରି ଯେ ଗଢନ୍ତି ଜୀବନେ ଆମ ।।

ସମସ୍ୟା ବେଳରେ ଆମ ପାଖେ ରହି

ସମସ୍ୟାକୁ ଯିଏ ଦୂର କରନ୍ତି ।

ପ୍ରତିକୂଳ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ସାମନା

କରିବାକୁ ପୁଣି ବଳ ଯୋଗାନ୍ତି।।

ନିଜେ ଭୋକେ ରହି ଆମ ମୁଖେ ଦାନା

 ଦେବାପାଇଁ ଯିଏ ବ୍ୟାକୁଳ ହୁଏ ।

ପୁରୁଣା ପୋଷାକ ନିଜେ ପିନ୍ଧି ଯିଏ

 ଦାମିକା ପୋଷାକ ଆମକୁ ଦିଏ ।।

ଶରୀରେ ଆମର ଆଘାତ ଲାଗିଲେ

 ଯାହାଙ୍କ ହୃଦୟ ଯନ୍ତ୍ରଣା ପାଏ ।

ନିଜ କୋହ ଯିଏ ପ୍ରକାଶ କରେନି

 ହସି ହସି ବାର୍ତ୍ତା ଆମକୁ ଦିଏ ।।

କେହି ନୁହେଁ ଆଉ ଅଟନ୍ତି ସେ ବାପା

 ହୃଦୟ ତାଙ୍କର ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରେମରେ ।

ବଞ୍ଚିଛନ୍ତି ଆମେ ପାଇ ତାଙ୍କ ଶିକ୍ଷା

ପ୍ରତିକୂଳ ଭରା ଏହି ସଂସାରେ ।।