ପ୍ରଭାତ

ପ୍ରଭାତ ହୋଇଲେ ଭାସ୍କର ଉଅନ୍ତି

   କୁକ୍କୁଟ ଦିଅନ୍ତି ଡାକ

ନିଦରୁ ଲୋକଙ୍କୁ ଉଠାଇ ଦିଅନ୍ତି

  ଆନନ୍ଦେ ରାବିଣ କାକ ।

ମନ୍ଦିର ଭିତରୁ ଆସେ ଶଙ୍ଖ ନାଦ

   ଘଣ୍ଟ ଧ୍ୱନି ହୁଳହୁଳି

ଭକତେ ଆନନ୍ଦେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପୂଜନ୍ତି

  ପ୍ରଦୀପ ମନ୍ଦିରେ ଜାଳି ।

ଚଉରା ମୂଳରେ ଗ୍ରାମବଧୂ ଟିଏ

   ମୁଣ୍ଡରେ ଓଢଣା ଦେଇ

ତୁଳସୀ ଦେବୀଙ୍କୁ ଜଳ ଦାନ କରେ

  ମନରେ ଆନନ୍ଦ ହୋଇ ।

ହଳ ଲଙ୍ଗଳ କୁ ବଳଦ ସଙ୍ଗରେ

  ଧରିଣ କୃଷକ ଭାଇ

କୃଷିକ୍ଷେତ୍ରକୁ ଗମନ କରନ୍ତି

  ପ୍ରଭାତେ ହରଷ ହୋଇ ।

ଏହି ସମୟରେ ଡାକ ଛାଡେ ବୋଉ

  ଉଠ ଆରେ ଧନ ମୋର

ନିଦ୍ରା ଭଙ୍ଗ କର ପ୍ରଭାତ ଆସିକି

   ଅପେକ୍ଷାରେ ଅଛି ତୋ'ର ।

ବୋଉ କଥା ଶୁଣି ନିଦ୍ରା ଭଙ୍ଗକରି

   ପ୍ରଭାତ ଦର୍ଶନ କରେ

ଆହାଃ କି ସୁନ୍ଦର ! ସତେ ତା'ର ଶୋଭା

  ମନେ ମୋ ଆନନ୍ଦ ଭରେ ।