କାଗଜ ଡ଼ଙ୍ଗା

ଯାଆରେ ଯାଆ ଭାସି ଯାଆ ମୋର କାଗଜ ଡ଼ଙ୍ଗା

ଦୂର ରାଇଜକୁ ଭାସି ଯାଆ ତୁ ନକରି ଦଙ୍ଗା ।

ଅଙ୍କାବଙ୍କା ରାସ୍ତା ଦେଖି ନଯିବୁ ଡରିରେ ତୁହି

ବାଟରେ ଭେଟିବୁ କେତେ ସାଙ୍ଗ ସାଥୀ ରହିରହି ।

ସଭିଙ୍କୁ କହିବୁ ବରଷା ରାଣୀର ଅବ୍ୟବସ୍ଥା

ଅସମୟେ ବରଷି କରୁଛି କେତେ ଯେ ହୀନସ୍ଥା ।

ବିନା ନଦୀ ଜଳେ ବନ୍ୟା ସୃଷ୍ଟିକରି ହରୁଅଛି

ନିରୀହ ଶିଶୁର ପରାଣ ଲୋ ସହି ଭାସୁଅଛି ।

କିଏ ସହିବ ସେହି ମାଆର ଆକୁଳ କ୍ରନ୍ଦନ

କୋହଭରା କଣ୍ଠେ ପଡ଼ିଶା କରନ୍ତି ଗୁଣଗାନ ।

ଶୁଣି ଯାଆରେ କାଗଜ ଡ଼ଙ୍ଗା ମୋ କାନଡେରି

ବୁଝାଇ କହିବୁ ବରଷା ରାଣୀକୁ ମନଭରି ।

କେତେବେଳେ ଦିଏ ଚାଷୀର ଆଖିରେ ଲୁହଧାର

ପୁଣି ମାଆର ହୃଦୟେ କୋହଭରା ଲୁଣିଝର ।

ପଚାରିବୁ ତାକୁ ଥରୁଟିଏ କାଗଜ ଡ଼ଙ୍ଗାରେ

ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେଉଛି କି ସେ ସଲୀଳ ସମାଧିରେ ।

ଆହୁରି ପଚାରିବୁ କି କଲା ଏ ସଂସାର ତାହାର

କାହିଁକି ଦେଉଛି କଷଣ ସେ କରି ଛାରଖାର ।

ଯାଆ ଯାଆରେ କାଗଜ ଡ଼ଙ୍ଗା ତୁ ଭାସିଯାଆ

ଅନୁକୂଳ ପବନରେ ଯାଇ ଉତ୍ତର ଘେନି ଆ ।