ଜ୍ୟୋତିର୍ମୟୀ ସଖୀ

ସଖୀ କେବେ ତୁମେ ପାହାନ୍ତି ସପନ

ମେଘୁଆ ଅନ୍ଧାର ରାତି

ସଖୀ କେବେ ତୁମେ ଆଖି ଦରିଆରେ

ଢଳ ଢଳ ଲୁହ ମୋତି I

ସଖୀ କେବେ ତୁମେ ପଉଷ ସକାଳ

କାକର ବିନ୍ଦୁରେ ଶୀତ

ସଖୀ କେବେ ତୁମେ ଆମ୍ର କାନନେ

କୋଇଲି କଣ୍ଠରେ ଗୀତ I

ସଖୀ କେବେ ତୁମେ ସାଗର ବେଳାରେ

ଲୁଚିଥିବା ପାଦଚିହ୍ନ I

ସଖୀ କେବେ ତୁମେ ଶୁଖି ଆସୁଥିବା

ଅଳସୀ ନଈର ମନ I

ସଖୀ କେବେ ତୁମେ ରାତି ଆକାଶରେ

ଜହ୍ନ ପରି ଯାଅ ଉଇଁ

ସଖୀ କେବେ ତୁମେ ନୀଳ ସରୋବରେ

ପଲଟ ଗୋ ନୀଳକଇଁ I

ନିଦାଘେ ଗୋ ତୁମେ ମୁଣ୍ଡଫଟା ଖରା

ଚାତକୀ ତଣ୍ଟିର ଶୋଷ

କେବେ ତୁମେ ସଖୀ ଶରତ ସଞ୍ଜରେ

ଜହ୍ନିଫୁଲ ମୁହଁ ହସ I

ମୋ ଆଗରେ ସଦା ତୁମରି ରୂପର

ଜ୍ୟୋତି ଦୃଶ୍ୟମାନ ହୁଏ

ମୁହଁରେ ତୁମର ମଲ୍ଲୀଫୁଲ ହସ

ଆଖି ତୁମ କଥା କୁହେ I