ଜୁଆର (୧)

ଆଜି ମୁଁ ଭାବୁଛି

ବସନ୍ତର ପତ୍ର ଝଡ଼ା ଋତୁରେ

ମୁଁ ଖୋଜି ବୁଲୁଥିଲି

ରକ୍ତ କରବି ଓ କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ାର ଛିନ୍ନ ସ୍ତବକ

ଯାହାକୁ ନେଇ ମୁଁ ଲଂଘିଥାନ୍ତି ଅବ୍ୟବସ୍ଥାର ଉନ୍ଧୁଗ ମହେନ୍ଦ୍ର

ଓ ପାରି ହୋଇଥାନ୍ତି

ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟର ଏକ ଚିରସ୍ରୋତା ଗିରିଝର

ଯାହା ଥିଲା ମୋର ଧେୟ ଓ କାଟ୍ୟ

ସେଇ ସରଳ ପାର୍ବତ୍ୟ ନଦୀର

ସାବଲୀଳ ବହମାନ ଜଳରାଶିରେ

ମୁଁ ପରିତ୍ୟକ୍ତି ଥାନ୍ତି

ଜୀବନଯାକର ପୁଂଜୀଭୂତ ଅସନ୍ତୋଷ

ଓ ଅବଶେଷର କାଗଜ ଡଙ୍ଗା

ସେହି ପାହାଡ଼ିଆ ନଈର ଦୁଇ କୂଳେ ଥିବା

ଥୁଣ୍ଟା ଗଛ ଛାଇରେ

ମୁଁ ଖୋଜିଥାନ୍ତି ନିଆଁର ଦର୍ପଣରେ ମୋର ଜ୍ଵଳନ୍ତ ମୃତ୍ୟୁକୁ

ଯାହା ମୋର ଆଜୀବନ ସାଧନାର

ଯାହା ନୀଳ ଜହ୍ନ ଓ ମଲାକଇଁର କରୁଣ ରାଗିଣାରେ

ରସସିକ୍ତ କରେ ସେହି ନିଘଞ୍ଚ ବନାନୀ ଓ ପାର୍ବତ୍ୟ

ଉପତ୍ୟତାକୁ

ଯାହାର ଲାଲ ଗହୀରର ଇତିକଥାରେ

ଲିପିବଦ୍ଧ ହୋଇ

ରହିଛି

ଅସଂଖ୍ୟ ଇଦିପସ୍, ସିସିଫସ୍ ଓ

ନାର୍ସସମାନଙ୍କର କରୁଣ ଆଲେଖ୍ୟା

ଯାହା ଜଗତ କଲ୍ୟାଣର ମହନୀୟ ଅଭିପ୍ରାୟରେ ଆମଞ୍ଚିଛି

ଅସଂଖ୍ୟ ପଥକକୁ ତପୋବନର ନିର୍ମଳ ପ୍ରଶାନ୍ତିରେ

ଆତ୍ମବିସ୍ମୃତ ହୋଇ ସାଜିବାକୁ ଧ୍ରୁବ, ଆରୁଶି ଓ ନଚିକେତା