ଜଣାଉଛି ଭକ୍ତ ଦୁଃଖ

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ପ୍ରଭୁ ଅବତରୁ ଅଛ

    ଧରି ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରୂପ

ମୀନ ରୁ କଚ୍ଛପ ଶୂକର ବରାହ

    ନରସିଂହ ପର୍ଶୁରାମ ।

ପ୍ରଭୁ ରାମଚନ୍ଦ୍ର କୃଷ୍ଣ ବଳରାମ

   କଳିରେ ବୈ।ଦ୍ଧ ସ୍ୱରୂପ

ଆର୍ବିଭାବ ହେବ  କରାଳ କଳକୀ

   ସଂହାର କରିବ ମ୍ଳେଚ୍ଛ ।

ଉଦ୍ଧରିଛ ଧ୍ରୃବ  ଭକ୍ତ ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ

   ଉଦ୍ଧରିଛ ଚାରିବେଦ

ଆସୁରିକ ଶକ୍ତି କବଳୁ ଜୀବନ

   ହୋଇଛି ମୁକ୍ତ ସ୍ୱଚ୍ଛନ୍ଦ ।

ହିରଣ୍ୟକଶିପୁ  ନିଷ୍ଠୁର ଅସୁର

   ଥିଲା ବଡ଼ ଅହଙ୍କାରୀ

ଉନ୍ମେଷ କରିଲ  ପୁତ୍ର ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ

  ପିତା ହୋଇଲା ବଇରୀ ।

ଚଢାଇଲା ହାତୀ ପୁତ୍ରର ଉପରେ

    ଖୁଆଇଲା ବିଷଲଡୁ

ହାତ ଗୋଡ଼ ବାନ୍ଧି ଫିଙ୍ଗିଲା ସମୁଦ୍ରେ

   ପତନ କଲା ପାହାଡୁ ।

ହୋଲିକା କୋଳରେ ବସି ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ

     ଅଗ୍ନିକୁଣ୍ଡେ ପ୍ରବେଶିଲେ

ଜଳିଗଲା ମିଥ୍ୟା ହୋଲିକା ଶରୀର

     ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ ବଞ୍ଚିଥିଲେ ।

ଭକତ ହୃଦୟ  ଭକତ ବିଶ୍ୱାସେ

     ଭଗବାନ ବିଷ୍ଣୁ ବାସ

ଆସଇ ବିପଦ  ଭୀଷଣ ସ୍ୱରୂପେ

    ହୋଇଯାଏ ମାତ୍ର ପୁଷ୍ପ ।

ଭକ୍ତକୁ ତୁମର  ଉଦ୍ଧରିବା ପାଇଁ

   ସ୍ତମ୍ଭ ରୁ ହେଲେ ପ୍ରକଟ

ବିକଟ କରାଳ  ନୃସିଂହ ସ୍ୱରୂପେ

    ଚୂର୍ଣ୍ଣ କରିଥିଲ ଦମ୍ଭ ।

ନାହିଁ ହାତ ଗୋଡ଼ ପ୍ରଭୁ ଦାରୁଭୂତ

    ପରଂବ୍ରହ୍ମ ଜଗନ୍ନାଥ

ଉଦ୍ଧର ପ୍ରାଣୀଙ୍କୁ  ଠୁଳ ଶୂନ୍ୟ ରୂପେ

   ଘୁଞ୍ଚିଯାଉ ରୋଗ ଦୁଃଖ ।