ଜୀବଶ୍ରେଷ୍ଠ ହେ! ମାନବ

ଅନିଶ୍ଚିତତାର  ଜୀବନ ଭିତରେ

   ମାନବର ଜନ୍ମ ନେଇ ,

ଏ ଜୀବନ ପ୍ରଭୁ   ତୁମରିତ ଦାନ

    କେବେ ଖରା କେବେ ଛାଇ।

ଜୀବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଏଇ  ମଣିଷ ଜୀବନ

    ଏକ ମାୟାଘେରା ଜାଲ ,

ମୋହ ମାୟାଭରା  ଅଳିକ ସଂସାରେ

    ନାହିଁ ସ୍ନେହଭାବ ମୂଲ ।

ମିଥ୍ୟା ଅହମିକା ମିଛ ପ୍ରଶଂସାରେ

     ପାପପଙ୍କେ ବୁଡୁଥାଏ ,

ଆଖି ଵୁଜିଦେଲେ ମୁଠାଏ ପାଉଁଶ

    ଏ କଥା ବି ଭୁଲିଯାଏ ।

ଏଠି ଖାଲିଅଛି  ଘୃଣା , ତୃଷା , କ୍ଷୁଧା

    ନାହିଁ ନାହିଁ ପ୍ରେମଭାବ ,

ଦୁର୍ବଳ ଉପରେ    ସବଳ ରଖଇ

     ଅତ୍ୟାଚାର ମନୋଭାବ ।

ସମ୍ପର୍କ କାନ୍ଦଇ   ଅଭିଶପ୍ତ ହୋଇ

    ଶବ୍ଦାୟିତ ଶଦ୍ଦବାଣେ ,

ପ୍ରତିଧ୍ୱନୀ ହୁଏ   ନିଜ ଚାରିପାଖେ

    ଦୀର୍ଘଶ୍ୱାସ ହୃଦକୋଣେ ।

କେତେ କିଏ ଏଠି  ଆସିଛି ଯାଇଛି

     ହିସାବ ରଖିଛି କାଳ ,

ଦାନବ ନ ହୋଇ  ମାନବ ହୁଅ ହେ!

    କର୍ମ ଅନୁଯାୟୀ ଫଳ ।

ଜୀବନ , ଯୌବନ  ଚିରସ୍ଥାୟୀ ନୁହେଁ

     ପରିଚୟ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ,

ସମୟ ସାଗର    ବେଳାଭୂମି ତଟେ

    ରହିଯାଏ ପଦଚିହ୍ନ ।

ଜୀବନର ଏହି   ରଙ୍ଗଭୂମି ପ'ରେ

   ସଭିଏଁ ତ କଳାକାର ,

ଅଭିନୟ ସବୁ    ସରିଗଲା ପରେ

     ମଞ୍ଚହୁଏ ଅନ୍ଧକାର ।

ମୃତ୍ୟୁର ସଂଜ୍ଞାଟି  ଜାଣିବା ଆଗରୁ

     ସୁଧାର ଚରିତ୍ର ଲିପି ,

ସସ୍ରଦ୍ଧ ସମ୍ମାନେ  ବିଦାୟ ନିଅ ହେ !

    ଜୀବଶ୍ରେଷ୍ଠ ରଙ୍ଗଲେପି ।

ଏନ୍ତୁଡ଼ି ଶାଳରୁ  ଶ୍ମଶାନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ

    ହେ ! ଜୀବଶ୍ରେଷ୍ଠ ମାନବ, 

ନ କର ନ କର  କେବେ ଛାରଖାର

     ଅସ୍ତିତ୍ବର ପରାଭବ ।

ନଶ୍ଵର ଜୀବନ   ଶେଷ ଦିଗନ୍ତହିଁ

    ମୃତ୍ୟୁପରେ ପରଲୋକ ,

କ୍ଳାନ୍ତ ଗୋଧୂଳିର ଗୋ'ଫେରା ପଥରେ

    ଦିବ୍ୟଧାମ ଦେବଲୋକ।