ଜୀବନ୍ତ ଠାକୁର

ଦେଖିନାହିଁ ଡୋଳେ ଜୀବନ୍ତ ଠାକୁର  

ପାଇନି ସରଗ ସୁଖ

ଅନୁଭବ ମାତ୍ର ସାଉଁଟି ରଖିଛି

ସେଥିରେ ନାହିଁ ମୋ ଦୁଃଖ ।

କେବଳ ପାଇଛି ସାନ୍ନିଧ୍ଯ ତାଙ୍କର

ଯିଏ ଜନ୍ମଦାତା ମୋର

ତାଙ୍କ ପାଦେ ଅଳି କରିଛି ସର୍ବଦା 

ଯେଉଁଠି ନାହିଁ ମୋ ଡର ।

ସେହି ସ୍ବର୍ଗ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ସେହି ମୋ ଦୁନିଆ 

ସେହି ମୋ ପାଇଁ ଠାକୁର 

ଦୁନିଆ କୁ ଯିଏ ଆଣିଛନ୍ତି ମୋତେ

ପୂଜେ ମୁଁ ତାଙ୍କ ପୟର ।

ତାଙ୍କର ଆଶିଷ ପାଇ ମୁଁ ଧାଉଁଛି 

ଜୀବନର ସଂଗ୍ରାମରେ 

ଥକି ପଡିନାହିଁ ଫେରି ଚାହିଁନାହିଁ

କେବେ ବି ପଛକୁ ଥରେ ।

ଆଙ୍ଗୁଠି ଧରି ଯେ ଚାଲି ଶିଖାଇଲେ

ଦେଲେ ଉତ୍ତମ ସଂସ୍କାର 

ମୁଖରେ ବଚନ ପେଟକୁ ଭୋଜନ 

ଦେଇ କଲେ ଅଗ୍ରସର ।

ଶିକ୍ଷା ଦୀକ୍ଷା ଦେଇ ଗଢିଲେ ଜୀବନ

ଭଲ ମଣିଷଟି ପାଇଁ 

ତାଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ବରଦାନ ପାଇ

ଗଲି ମୁଁ ଆଗକୁ ଧାଇଁ ।

ଆଦର ସମ୍ମାନ ଧନ ବା ଐଶ୍ବର୍ଯ୍ଯ

କେଉଁଥିରେ ନାହିଁ ଲୋଭ

ପାଇଛି ଯେ ସୁଖ ତାଙ୍କ ପାଦତଳେ

ସେହି ମୋର ସ୍ବର୍ଗଭୋଗ ।

ସେପରି ଦେବତା ଦେଖିନାହିଁ କେବେ

ନା କରିଛି ଅନୁଭବ

କଥା ଯେ କୁହନ୍ତି ଆଶିଷ ଦିଅନ୍ତି 

ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଦେବାଧିଦେବ ।

ତାଙ୍କ ଶ୍ରୀଚରଣେ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଓ ସୁମନ

ରହିଥାଉ ନିରନ୍ତର 

ତାଙ୍କ ପଦଧୂଳି ମଥାରେ ମୁଁ ବୋଳି

କଟୁ ଏ ଜୀବନ ମୋର ।