ଜୀବନରେ କେବେ ନହେବ ଶୁଆ

ମିଟୁ ମିଟୁ ବୋଲି ଡାକଇ ଶୁଆ,

                           ଥଣ୍ଟ ଲାଲ ତାର ଦେହ ଶାଗୁଆ ।

ମଣିଷ ଭାଷାରେ କଥା କୁହଇ,

                                   ସଭିଙ୍କ ମନକୁ ସିଏ ଜିଣଇ।

ଲଙ୍କା ଓ ପିଜୁଳି ପ୍ରିୟ ଆହାର,

                            ନବାଗତଙ୍କୁ ସେ କରେ ଜୁହାର ।

ଅନୁକରଣ ପ୍ରିୟ ହେବାରୁ ସିଏ,

                            ବନ୍ଦୀ ଜୀବନ ସେ ବିତାଇ ଥାଏ।

କୋଇଲି ଗାଏ ଯେ ନିଜର ସ୍ବର,

                                ମୁକ୍ତ ବିହଙ୍ଗ ତା କଣ୍ଠ ମଧୁର ।

ଜୀବନରେ କେବେ ନହେବ ଶୁଆ,

                                   ସବୁଠି ରଖିବ ନିଜସ୍ୱ କୁହା।