ଜୀବନର ଗତି

ମଣିଷଜୀବନ ଏମିତି ସୃଜନୀ

ନାହିଁତାର ପଟାନ୍ତର

ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ଭରା ହୃଦୟଟେ ତାର

ସହାନୁଭୂତିର ଝର |

ଅସୀମ ଧଇର୍ଯ୍ୟ ଦେହେ ତା ରହିଛି

ପଡ଼େନାହିଁ କେବେ ଥକି,

ଆସୁଯେତେ ଝଡ଼ ହାରିନାହିଁ କେବେ

ଇତିହାସ ଅଛି ସାକ୍ଷୀ |

ପ୍ରକୃତିକୋଳରେ ହସିବୁଲି ଖେଳେ

ପର୍ବତ କାନ୍ତାର ଲଙ୍ଘି,

ଶ୍ୟାମଳ ସୁଷମା ଦେଖି ସମ୍ମୋହିତ

ମନେ ଖୁସି ଯାଏ ଜାଗି |

ଦିଗନ୍ତବିସ୍ତାରି ସମୁଦ୍ର ବକ୍ଷରେ

ଆନନ୍ଦରେ ଭାସିବୁଲେ,

ନୀଳଆକାଶର ବାଦଲ ଭିତରେ

ଉଡି ଲୁଚକାଳି ଖେଳେ |

ଆଦିମମଣିଷ ଜଙ୍ଗଲ ମଧ୍ୟରେ

ଦିନେ ଦିନ କାଟୁଥିଲା,

ଆଜିର ସଭ୍ୟତା ନିଜେ ସେ ଗଢିଛି

ବହୁକାଳ ଲାଗିଗଲା |

କେତେ ରାଜା କେତେ ମହାରାଜା ପୁଣି

ଶାସନ ଚଳାଉଥିଲେ,

କେତେ ଧର୍ମ କେତେ ବିଭାଜିତ ଜାତି

ସଂସ୍କୃତି ଯେ ଗଢିଗଲେ |

ଜୀବନେ ଦେଖିଛି କେତେ କେତେ ଯୁଦ୍ଧ

ଦୁଇ ବିଶ୍ୱ ମହାଯୁଦ୍ଧ,

ଦେଖିଛି ମରଣ ଭୋଗିଛି ଯନ୍ତ୍ରଣା

ହୋଇଛି ଭୀଷଣ କ୍ଷୁବ୍ଧ |

କେତେ ଯେ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ଧ୍ବଂସ ହୋଇଛି

ନୀରବେ ଦେଖିଛି ସିଏ,

ତଥାପି ବଞ୍ଚିଛି ବଞ୍ଚିବି ରହିବ

ଜୀବନର ଗତି ଇଏ |

ପ୍ରାକୃତିକ ଝଡ଼ ଆସିଛି ଜୀବନେ

ବନ୍ୟା ମହାବାତ୍ୟା କେତେ,

ହୂଏ ଭୂମିକମ୍ପ ପାହାଡ଼ ସ୍ଖଳନ

ସମୁଦ୍ର ସୁନାମି ଯେତେ |

ତଥାପି ଜୀବନେ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଅବିଚଳ

ରଖିଛି ସିଏ ସାଇତି,

ଧ୍ବଂସ ଦେଖୁଛି ଜନମ ଦେଖୁଛି

ଦୁର୍ବାର ତାର ଗତି |

କେତେ ମହାମାରୀ କେତେ ଦୁରୁଭିକ୍ଷ

ଆସିଛି ଜୀବନେ ମାଡି,

ସାଥି ସହୋଦର ଆତ୍ମୀୟ ସ୍ୱଜନ

ଯାଇଛନ୍ତି ତାକୁ ଛାଡି |

ଭଗ୍ନ ହୃଦୟରେ ଅଶ୍ରୁ ଝରାଇଛି

ଛାଡ଼ିନି ଜୀବନ ମୋହ,

ନୂତନ ସୃଜନେ ମଗନ ହୋଇଛି

ପଥର କରି ସେ ଦେହ |

ଗଢିଛି ସେ ଗୀର୍ଜା ଗଢିଛି ମନ୍ଦିର

ମନୋହର ଅଟ୍ଟାଳିକା,

କେତେ ଯେ ସହର ସୁନ୍ଦରୁ ସୁନ୍ଦର

କେତେ କୀର୍ତ୍ତି ସ୍ମରଣିକା |

କେତେ ପ୍ରେମଗାଥା ସାହିତ୍ୟ ସର୍ଜ୍ଜନା

ତିଆରିଛି ସୁସଂସ୍କୃତି,

ପ୍ରୀତିର ସ୍ମାରକୀ ଭାସ୍କର୍ଯ୍ୟ ସୁନ୍ଦର

ଜୀବନର ମଧୁଗୀତି |

ଚନ୍ଦ୍ର ଅଭିଯାନ ମଙ୍ଗଳକୁ ଯାତ୍ରା

ମହାକାଶେ ଉପଗ୍ରହ,

ଜ୍ଞାନ ବିଜ୍ଞାନରେ ଗବେଷଣା କୃତେ

ଲଭୁଅଛି ସଦା ଜୟ |

ଏବେ ଗ୍ରାସିଅଛି କରୋନାର ଭୟ

ସଂକ୍ରମିତ ଦେଶେ ଦେଶେ,

ତଥାପି ମଣିଷ ଜିତିବ ନିଶ୍ଚୟ

ହାର ନାହିଁ ଇତିହାସେ |