ଜୀବନପଥ

ଜୀବନର ପଥ ସରଳ ସୁଗମ

 ହେଉ ଅବା ପ୍ରତିକୂଳ 

ଜୀଇଥିବା ଯାଏ ଚାଲିବାକୁ ହେବ

 ଅବିଶ୍ରାନ୍ତ ନିରନ୍ତର ।

ବାଧା ଓ ବନ୍ଧନ ଘାତ ପ୍ରତିଘାତ

ଜୀବନେ ଆସେ ବହୁତ

ଧୈର୍ଯ୍ୟର ସହିତ ହେବା ସମ୍ମୁଖୀନ

ହେବା ନାହିଁ ଭୟଭୀତ ।

ଯେତିକି ସୁନ୍ଦର ଦିଶିଥାନ୍ତି ଲୋକେ

ଚେହେରାରେ ବାହାରକୁ

ସେମିତି ସର୍ବଦା ଭିତରେ ସୁନ୍ଦର

ମିଳେ କଷ୍ଟେ ଦେଖିବାକୁ ।

ଏକାକୀ ଶିଙ୍ଗରେ ମାଟି ସବୁ ତାଡି

ଚଷି ହେବ ନାହିଁ ପୃଥ୍ୱୀ

ଗାଲୁଆମି କଥା ରାତିକ ସପନେ

ବାନ୍ଧି ହୁଏ ପୁଣି ହାତୀ ।

ଜ୍ଞାନ ଗରିମାରେ ଅତି ହୁସିଆର

ହେବା ନୁହଁ ବଡ଼ କଥା

ପ୍ରୟୋଗ ଉଚିତ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ବିବେକ

ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ପନ ବୁଦ୍ଧି ମତ୍ତା ।

ବୁଝିବାକୁ ହେବ ଅନ୍ୟର ହୃଦୟ

ମନକଥା ମନ ବ୍ୟଥା

ତେବେ ସିନା ଯାଇ ହୋଇବା ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ

ସଫଳ ହେବ ପରୀକ୍ଷା ।

ନୟନର ଜ୍ୟୋତି ପ୍ରାୟେକ ଅଟନ୍ତି

ପ୍ରିୟ ଜନ ନିଜ ଲୋକ

ଥିଲେ ଯେତେ ଦୂରେ ଭାବନା ସଂଯୋଗେ

ଲାଗେ ନିକଟ ପ୍ରାୟେକ ।

ରାଗ ଅଭିମାନ ଯେତେ ରହିଥାଉ

ସୋହାଗ ଥାଏ ଅନ୍ତରେ

ଉପରକୁ ଥାଏ ମୁହଁ ଟାଣ ସିନା

ମନଟା ଦୁର୍ବଳ ଝୁରେ ।

ମୁହଁ ଟି ଉଜ୍ଜ୍ବଳ ଦିଶେ ହସହସ

ଯେତେ ବାହାର ଲୋକଙ୍କୁ

ସ୍ୱଜନ ସଂପ୍ରୀତି ବିନା ଶୂନ୍ୟ ପଣ

ନିନ୍ଦେ ନିଜ କପାଳକୁ ।

କାନ୍ଦେ ଭାବ ବଶ ଶୟନେ ଉଦାସ

କହେନାହିଁ ମୁହଁ ଖୋଲି

ଝୁରି ମରେ ପଛେ ଭିତର ଅନ୍ତରେ

କହେ ଲୋଡା ନାହିଁ କିଛି ।

ମୁହଁ ରେ ଗାମ୍ଭୀର୍ଯ୍ୟ ନୀରବ ନିଶ୍ଚଳ

ବାହାରକୁ ଦିଶିପାରେ

ଅନ୍ତରେ ଝଡର ଈଗଲ ଝପଟେ

ବ୍ୟଥା ଉର୍ମି ସାତ ତାଳେ ।

ଠିକ୍ ଅଛି ସବୁ କହେ ଯେ ତୁମକୁ

ଅବଦମି ନିଜ ଦୁଃଖ

ତା ମନ ବ୍ୟଥାରେ ହୁଅ ସହଭାଗୀ

ସିଏ ଆପଣାର ଲୋକ ।

ବିଚିତ୍ର ସଂସାର ଫଳ ଛାୟା ବୃକ୍ଷ

ଲୋକ ମନୋଦଶା ଗତି

ମିଳେ ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଅତୁଟ ଦୁର୍ଲ୍ଲଭ

ସୁପଥରେ ରିଦ୍ଧି ସିଦ୍ଧି ।