ଜୀବନମନ୍ତ୍ର

ଭାବ ଥରେ ଜୀବନ ପଥରେ ପାଳନ କରି 

ତୁମ ନୀରବତା

ନିଶ୍ଚିତ ତୁମ ମନରେ ଆସିବ କେତେ ସବୁ 

ସ୍ମୃତି ଓ କଥା  ।

ଅଜବ ଦୁନିଆଁ, ବିଜୟୀର ପଛେ ଲାଗିଥାଏ

ସଦା ଧାଉଡି,

ପରାଜିତ ହେଲେ, ଆପଣା ଲୋକେ ବି ଦିଅନ୍ତି 

ହାତକୁ ଛାଡ଼ି ।

ଜଣେନି କେହି କାଲି ସକାଳର ସୂର୍ଯ୍ୟ ସତରେ 

ଦେଖିବ କି ନାହିଁ 

କାଲି ଜଣକର ଖାଦ୍ୟ ମିଳିବକି କି ନାହିଁ ତାହା 

ଜଣା ନାହିଁ ।

ଜୀବନରେ କେତେ କେତେ ଅଭିଳାଷ ରହି

ଥାଏ ତ ମନରେ 

ଆଶା ଅସୁମାରି, ଅଛିଣ୍ଡା ଗଣିତ ପରି ଜୀବନକୁ

କବଳିତ କରେ ।

ଅହଂକାରର ପୋଷାକ ପିନ୍ଧି ଅନ୍ୟକୁ ନିଜ ପାଇଁ

କଥାରେ ଭର୍ତ୍ସନା ଦିଏ 

ବନ୍ଧୁ ଶତୃତା ର କିତାବରେ ଆଖିରେ ନିଆଁ ଝୁଲ 

ତାର ଭରିଥାଏ ।

ସମୟର କରାଳ ଗର୍ଭରେ କିଛି କିଛି ମନର ସପନ

ସଫଳ ହୋଇଥାଏ

ମରୁର ପଥିକ ପରି କେବେ ସ୍ଵପ୍ନ ହଜିଗଲେ ସେ

ମୃଗତୃଷ୍ଣା ପରାୟ ହୁଏ ।

ସକାଳରୁ ସଞ୍ଜ ସ°ସାରର ବୋଝ ବୋହି ବୋହି 

ମଣିଷ ପାଏ ଯନ୍ତ୍ରଣା

ଲୁହ କୋହ ଚାପି ହସି ହସାଇବା ପାଇଁ ବବେକ

ଠୁ ଖୋଜେ ମନ୍ତ୍ରଣା ।

କିଛି କିଛି ସ୍ମୃତି ସମ୍ଭାଳେ ମନୁଷ୍ୟକୁ ଯାହା ଥିଲା 

ତା ପାଇଁ ଦିନେ ମିଠା,

ସମୟରୂପୀ ମାୟା ମିରିଗର ଛଳନା ନବୁଝି ରଚଇ

ପ୍ରଳୟ, ବୈଶାଖୀ ଝଡର ରକ୍ତଛିଟା ।

ଶାନ୍ତି ଖୋଜିଲେ ଶାନ୍ତି କି ପାଇବ, ନଜାଣିଲେ ଜଣେ

ରଙ୍ଗହୀନ ସ୍ଵାଦହୀନ ସମୟକୁ

ଛାତି ତଳେ ଚାପି ନିରାଶାର ତିମି, ନଖୋଜି ବାଟ

ଆଶାର ଆଲୋକରୂପୀ ଦୀପ ଶିଖାକୁ ।