ଜୀବନ

ବିଶାଳ ଅଚଳ ତହିଁରେ ପାଦପ

ତହିଁର ଛୋଟିଆ ପତ୍ର

ଜୀବନଟି ମୋର ସେଇ ପତ୍ର ପରି

ଦେଖି ରଖ ଖୋଲି ନେତ୍ର ।

ଝରଣା ପାଣିରେ ପତ୍ର ଟି ପଡିଲେ

ବହିଯାଏ କେତେ ଦୂର

କେତେ ଝଡ ଝଞ୍ଜା ଦେଖି ଭାସି ଚାଲେ

ତା ସାଥେ ରହେ ସମୀର ।

କେତେ ଜୀବଜନ୍ତୁ ଜଳର ବିକଳେ

ଧାଇଁ ଥାନ୍ତି ସେ ପାଖକୁ

ଭୟରେ କମ୍ପିଣ ଲୁଚାଇ ରଖିକି

ବଞ୍ଚାଇ ରଖେ ନିଜକୁ ।

ସେପରି ଜୀବନେ କେତେ ଦୁଃଖସୁଖ

ଆସେ ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ

ଭୟଠୁ ବାହାରି ତା ସାଥେ ଲଡିକି

ଆଗେ ଚାଲେ ଜୀବନରେ ।

କେବେ ମହାବଳ ବାଘ ସାଥେ ଦେଖା

କେବେ ସେ ବିଶାଳ ଗଜ

କେବେ ପୁଣି ଆସେ ସୁନ୍ଦର ହରିଣୀ

କେବେ କେତେକ ଭୂଜଂଗ ।

ଜୀବନ ସେପରି ଗତି କଲା ବେଳେ

ଆସେ କେତେକ ସମସ୍ୟା

କେବେ ବଡ଼ ପୁଣି ଯେବେ ଛୋଟ ଟିଏ

କେବେ ଛୋଟ ବଡ଼ ଆଶା ।

ଝରଣା ସ୍ରୋତଟି ଝରି ଯାଇ ପୁଣି

ତଟିନୀ ସହିତ ମିସେ

ସେଇ ତଟିନିରେ ଛୋଟିଆ ପତ୍ରଟି

ଭାଷାମାନ ହୋଇ ଦିଶେ ।

ନାରୀର ଜୀବନ ସେମିତି କାହାଣୀ

ମାଆ ଘରେ ଜନ୍ମ ନେଇ

ଶାଶୁ ଘରକୁ ସେ ବୋହୂ ହୋଇ ଯାଇ

ନୂଆ ସଂସାର ଗଡ଼ଇ ।

ସେଇ ପତ୍ର ଦିନେ ମଉଳି ଯାଇନ

ନଷ୍ଟ ହୁଏ ତା ଆକୃତି

ସେଇ ପରି ଆମ ସଭିଙ୍କ ଜୀବନ

ଧିରେ ଧିରେ ହୁଏ ଅବନତି ।