ଜୀବନ

ଜନ୍ତ୍ରଣାରେ ରୁଦ୍ଧ ଜିବନଟି ଗଢା ।

      ଦୁଃଖ ସୁଖ ଏଠି ତାର ଲିଳା ଖେଳା ।। (୧)

କର୍ମ କୁ ଆଦରି ରହିଥାଏ ନିତି ।

      ଭାବୁଥାଏ କେବେ ପାଇବ ସୁଖଟି ।। (୨)

ସୁଖ ଏକ ଘଡିରେ ତା ଦୁଃଖ ଦୁଇ ଘଡି ।

  ଦୁଃଖ ତାର ଚିରସାଥୀ ସୁଖ ଟି ସିମିତ ଅଟଇ ।। (୩)

ଟିକିଏ ସୁଖ ପାଇଲେ ହୁଏ ସେ ଆନନ୍ଦ ।

    ଦୁଃଖ କୁ ସେ ଭୁଲି ଭାବେ ନିଜେ ଚିଦାନନ୍ଦ ।। (୪)

ସମୟ ର କାଳଚକ୍ରେ ଆସିଗଲେ ଦୁଃଖ ।

      ଭାବେ ସେ ପର୍ବତ ଖସି ପଡିଛି ମସ୍ତକ ।। (୫)

ଯେ ଭୁଲିଛି ଦୁଃଖ ସୁଖ ତା ପାଈଁ କି ସର୍ବ ସମ । 

 ଜିତିଛି ଦୁନିଆଁ କୁ ସେ କରିଅଛି ମଥା ଟେକ ।। (୬)

ସାଧୁ ସନ୍ଥ ସେଥି ପାଈଁ ଦୁଃଖ ସୁଖ ନ ବିଚାରି ।

        ସର୍ବ ସମ ଭାବି କରିଥାନ୍ତି କର୍ମ ।। ( ୭)