ମୃତ୍ୟୁ

ଦୁଈ ଦିନ ପାଈଁ ମତ୍ୟରେ କୁନିଆଁ ।

      ସେଥିପାଇଁ ତତେ ନିଅଁଟ ଦୁନିଆଁ ।।

ଦିନେ ଆସିଅଛୁ ଦିନେ ତୁ ଜିବୁ ।

       ଗଲାବେଳେ ସାଥେ କଣ ନେବୁ ।।

ମୃତ୍ୟୁ ଏକା ସତ ସବୁଟି ମିଛ ।

       ଜଗନ୍ମାଥ ନାମ ମନରେ ଭଜ ।।

କ୍ଷମତା ଜୌବନ ଧନ ସମ୍ପତି ।

            ଅଟେ ପରା କ୍ଷୟସ୍ଥାଈ ।।

ଏକୁ ଏକ ବଳିଆର ଆଜେ ଜୀବନରେ ।

    ତାଙ୍କୁ ନେଈ ଗର୍ବ କରିବା ଯେ ନାହିଁ ।।

କ୍ଷଣ ଭଙ୍ଗୁର ଏ ମନୁଷ୍ୟ ଜୀବନ ।

         କେତେବେଳେ ଜିବ ଚାଲି ।।

ମୁଁ ମୋର କହି କେତେ ଅରଜିଛ ଧନ ସମ୍ପତି ।

   ପାରୁନକି ତାକୁ ଶେଷ ସମୟରେ ଭୂଲି ।।

ଏହିପରା ଅଟେ ନିୟତି ନିୟମ ।

            ଜନ୍ମ ମୃତ୍ୟୁ ର ଖେଳ ।।

ସମୟ ସରିଗଲେ କିଏ ଏ ଭବେ ରହି ନାହାଁନ୍ତି ।

   ସ୍ବୟଂ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ କତ୍ରା ନିୟନ୍ତି ଯେ ଅବତାର ।।