ଜୀବନ

ଶୈଶବ,କୈଶର, ଯୌବନ, ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ଏଇତ ଜୀବନ ପ୍ରଥl

ଗୋଟେ ପରେ ଗୋଟେ ଅତିକ୍ରମ କରି ଶିଖୁ କେତେ ନୂଆ କଥା ।

ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ଅଟଇ ଶିଖର ଜୀବନେ ଶୈଶବ ତାର ଆରମ୍ଭ 

ଭୁଲିକି ହବ ସେ ଶୈଶବର ସ୍ମୃତି ଖୁସି ଭରା ତାର ପ୍ରାରମ୍ଭ ।

ଅଚିନ୍ତାର ଦିନ କାଟୁଥିଲୁ ଆମେ ହସିଖେଳି, ନାଚି, ଗାଇ 

ସାଙ୍ଗସାଥି ମେଳେ ସ୍ନେହ, ପ୍ରେମ ପୁଣି ଭାଇଚାରା ଥିଲା ତହିଁ । 

କୈଶର ଅଟଇ ଦ୍ୱିତୀୟ ପାହାଚ ଅସ୍ଥିର ହୁଅଇ ମନ 

ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ ଘରେ ଆସି କେତେ କରୁଥିଲୁ ଯେ ଉଚ୍ଛନ୍ନ ।

ଯୌବନ ଆସଇ ଶୀତଳ ସମୀରେ ଦେହକୁ ମୋ ଛୁଇଁ ଦେଇ 

କଳାମେଘି ବର୍ଷା ଛୁଇଁ ଦେଇ ଗାଲେ ପ୍ରିୟା ନାଁ ଯାଏ କହି ।  

ଦେହେ ଶିହରଣ ଖେଳିଯାଏ ମୋର ପ୍ରିୟାର ମଧୁର ସ୍ପର୍ଶେ 

ଗ୍ରାହସ୍ଥ ଜୀବନ କାଟୁଥାଏ ସିନା ଦୂରରୁ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ଦିଶେ । 

କୈଶର, ଯୌବନ ମଝି ଦେଇ ଗଲେ ପ୍ରୌଢ଼ ଅବସ୍ଥା ଯେ ପଡେ 

ଏହି ଅବସ୍ଥାରେ ଯୌବନ ବୃକ୍ଷରୁ ଅଦିନେ ପତ୍ର ବି ଝଡେ । 

ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ଆସଇ ସବୁଠାରୁ ଶେଷେ ଅବସର ନିଏ ଅଙ୍ଗ

ଥୁଣ୍ଟା ବରଗଛ ଛିଡାହୋଇ ଦେଖେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ସେ ରଙ୍ଗ । । 

ଭାବୁଥାଏ ପୁଣି ପକ୍ଷୀ ବସା ଥିଲା ଏଇ ମୋ ସବୁଜ ଡାଳେ 

ଥୁଣ୍ଟା ହେଲି ବୋଲି ଛାଡି ଚାଲିଗଲେ ଫେରିଲେନି ଏହିକାଳେ ।

ଆଜି ମନେପଡେ ଶୈଶବ, ଯୌବନ, ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟର ସେଇ ବ୍ୟଥା ,

ସୁଖ ପରେ ଦୁଃଖ, ଦୁଃଖ ପରେ ସୁଖ ଏଇତ ଜୀବନ କଥା ।