ଜହ୍ନ

ଜହ୍ନ ର ଜୋଛନା ଆଲୋକ ବିତରି

    ଧରା କରେ ଆଲୋକିତ

ପ୍ରେମର ପୁଲକ ବାହି ଦେଇଥାଏ

    ମେଘ ସାଥେ ଗାଇ ଗୀତ ।

ଶରତ ଆକାଶେ ପୁନେଇଁ ଚନ୍ଦ୍ରମା

    ଭାରି ମନଲୋଭା ଦିଶେ

ନଈ କୂଳେ କୂଳେ କାଶତଣ୍ତି ଦେହେ

    ମନ ଖୋଲି ପୁଣି ହସେ ।

ବସୁଧା ବକ୍ଷରେ ଚନ୍ଦ୍ରମା କିରଣ

    ଅମୃତ ସମାନ ଲାଗେ

ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ ସାରା ଜଗତକୁ

    ବାଟ କଢାଏ ସେ ଆଗେ ।

ପ୍ରୀତି ଦୁନିଆରେ ଜହ୍ନ ସବୁଦିନେ

     ମଧୁଝରା ମଧୁଗୀତି

ମନ ମୋହିନିଏ ମୋହିନୀ ରୂପରେ

   ପାହି ଯାଏ କେତେ ରାତି ।

ଜହ୍ନ ରାଇଜର କାହାଣୀ ଶୁଣିତ

   ଛୋଟରୁ ହୋଇଛେ ବଡ଼

ଜହ୍ନ ମାମୁଁ ଗପ ମାଆ ପାଶେ ଶୁଣି

    ଶୋଇ ବଦଳିଛେ କଡ଼ ।

ଯୁଗ ବଦଳିଛି ଭାବ ବଦଳିଛି

    ତଥାପି ଜହ୍ନଠି ପ୍ରେମ

ତାକୁ ଦେଖି ଦେଲେ ସ୍ପନ୍ଦିତ ଏ ମନ

     କାଲି ଆଜି ସବୁଦିନ ।