ଜହ୍ନ

ନିଶାମଣି ଆଗୋ ଦିରିବ ସୁନ୍ଦରୀ

              କରୁଅଛ କେତେ ମାନ

ଭଲ ପାଇବାର ପ୍ରତୀକ ତୁହି ଲୋ

           ପାଉ କେତେ ସନମାନ।

ସତରେ ଶଶୀ ଲୋ ସରଗ ପୁରରେ

           ପତିଆରା ମେଲାଇଛୁ

ବାଦଲ ଉହାଡେ କେତେ ଶରଧାରେ

           ଲୁଚକାଳି ତୁ ଖେଳୁଛୁ।

ତୋହରି ପାଇଁ ଲୋ

Advertisement

ଆଲୋ ଅପସରି

          କବିତା ଲେଖଇ କବି

କଳାକାର ଟିଏ ତୁଳୀର ମୂନରେ

          ଆଙ୍କଇ ତୋହର ଛବି।

ସେଥିପାଇଁ ତୁ କି ସଜେଇ ହେଉଛୁ

         ସରସୀରେ ଦେଖି ମୁଖ

ଫୁଲେଇ ଜହ୍ନ ତୋ ଉପମା କି ଦେବି

           ତୁ ଅଟୁ ରଜନୀ ସୁଖ।