ଜାହ୍ନବୀ

ସୂର୍ଯ୍ୟ ବଂଶର ସେ ସଗର ରାଜାଙ୍କ

    ଷାଠିଏ ସହସ୍ର ପୁତ୍ର

ଅତ୍ୟନ୍ତ କ୍ଷୁଧାର୍ଥ ହେଇ ଖାଇ ସବୁ

      ହେଉଥିଲେ ମହା ଧ୍ରୁତ ।

ତାଙ୍କ ଆଚରଣେ ଅଧିଷ୍ଠ ହେଇଣ

    ଇନ୍ଦ୍ର କୋପ ଆଚରିଲେ

ସଗର ରାଜାଙ୍କ ଯଜ୍ଞ ଅଶ୍ବକୁ ସେ

    କପଟେ ଚୋରାଇ ନେଲେ ।

କପିଳ ମୁନିଙ୍କ ଆଶ୍ରମରେ ରଖି

    ସ୍ବର୍ଗ ପୁରେ ଚାଲି ଗଲେ

ଯଜ୍ଞ ଅଶ୍ବ ଖୋଜି ସଗରଙ୍କ ପୁତ୍ରେ

    ଆଶ୍ରମରେ ପହଞ୍ଚିଲେ ।

ଭଙ୍ଗା ରୁଜା କରି ଭର୍ସନା କରିଲେ

    ମୁନି କୋପେ ଜର୍ଜରିତ 

ଅଭିଶାପ ଦେଲେ ଜଳି ଯାଅ ତୁମେ

     ଏଇକ୍ଷଣି ମୋ ଅଗ୍ରତ ।

କପିଳ ମୁନିଙ୍କ ଅଭିଶାପ ପାଇ

    ରାଜ ପୁତ୍ରେ ଜଳି ଗଲେ

ସେଇ ବଂଶରେ ଯେ ଭଗୀରଥ ପୁଣି

    ମାତା କୋଳେ ଜନମିଲେ ।

ଦିନେ ଭଗୀରଥ ମୃଗୟାକୁ ଯାଇ

    ଜାଣିଲେ ସକଳ କଥା

କେମିତି ମୁକତି ଦେବେ ସେ ତାହାଙ୍କୁ 

     ଘୂରିଗଲା ତାଙ୍କ ମଥା ।

କପିଳ ମୁନି ଯେ ଉପଦେଶ ଦେଲେ

     ଭଗିରଥ ଖୁସି ହେଲେ 

ଗଙ୍ଗାକୁ ମର୍ତ୍ତ୍ୟକୁ ଆଣିବାର ପାଇଁ 

    ଘୋର ତପ ଆଚରିଲେ ।

ତପସ୍ୟା କରିଲେ ବ୍ରହ୍ମ ଦେବଙ୍କୁ ସେ 

     ଗଙ୍ଗାଙ୍କୁ ଆଣିବା ପାଇଁ 

ବ୍ରହ୍ମା ଯେ କହିଲେ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ନଖରେ

    ଗଙ୍ଗା ଯାଇଛନ୍ତି ରହି ।

ବିଷ୍ଣୁଙ୍କୁ ତପସ୍ୟା କରିଲେ ବହୁତ

     ବିଷ୍ଣୁ ଆସି ଦେଖା ଦେଲେ

ଗଙ୍ଗା ମୋ ପାଖରୁ ଯାଇ ହିମାଳୟେ

    ରହିଛନ୍ତି ଏବେ ଭଲେ ।

ହିମାଳୟକୁ ଯେ ତପସ୍ୟା କରିଲେ

    ଭଗୀରଥ ତୋଷ ହେଇ

ହିମାଳୟ କହେ ଗଙ୍ଗା ଦେବୀଙ୍କୁ ଯେ 

    ତପସ୍ୟା କର ତ ଯାଇ ।

ଗଙ୍ଗାମାତାଙ୍କୁ ସେ ତପସ୍ୟା କରିଲେ

     ଭକ୍ତିରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେଲେ

ଗିରି ଭିତରେ ମୁଁ ପ୍ରବାହିତ ଅଛି

     କେମିତି ଆସିବି ଭଲେ ।

ଐରାବତ ହସ୍ତୀ ତପସ୍ୟା କରିଣ

     ତାହାଙ୍କୁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କର

ଦନ୍ତାଘାତ ସିଏ ପ୍ରହାର କରିଲେ 

      ସେଠୁ ହୋଇବି ବାହାର ।

ଐରାବତ ହସ୍ତୀ ତପସ୍ୟା କରିଲେ

     ସନ୍ତୋଷ ସିଏ ହୋଇଲା 

ଗିରି କ୍ରୁଟରରେ ଦନ୍ତାଘାତ କଲେ

    ଏକ ଦନ୍ତ ରହିଗଲା ।

ବାହାର ହୋଇଲେ ପତିତପାବନି 

     ଗଙ୍ଗା ଘୋର ଶଦ୍ଦ କରି

ଦେବ ଦେବ ମହାଦେବ ତ୍ରିଲୋଚନ 

     ଦେଲେ ଜଟାକୁ ପ୍ରସାରି ।

ଭଗୀରଥ ଆଗେ ଆଗେ ଚାଲୁ ଥିଲେ

     ପଛେ ଗଙ୍ଗା ଯାଉ ଥିଲେ 

ଅଗସ୍ତୀ ଋଷିଙ୍କ ଆଶ୍ରମ ଭସାନ୍ତେ

     ରାଗି ଚଳୁ କରି ଦେଲେ ।

ଗଙ୍ଗା ଶୁଷ୍କ ହେବା ଦେଖି ଭଗୀରଥ

    ମୁନି ପାଦେ ପଡି ଗଲେ

କ୍ଷମାକୁ ମାଗିଲେ ବିନତୀ କରିଲେ

     ଗଙ୍ଗାଙ୍କୁ ଦିଅ ବୋଇଲେ ।

ଗଙ୍ଗାର ଜଳରେ ଉଦ୍ଧାର ହୋଇବେ

     ଜଳୁଥିବା ବଂଶ ଧର

କପିଳ ମୁନିଙ୍କ ଆଜ୍ଞାରେ ତପସ୍ୟେ

    ଗଙ୍ଗା ଆଣେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟପୁର ।

ଶୁଣିଣ ଅଗସ୍ତୀ ଚିନ୍ତିତ ହୋଇଲେ

    ଗଙ୍ଗାଙ୍କୁ ମୁଁ ଶୋଷି ନେଲି

କେମିତି ଉଦ୍ଧାର ହେବେ ରାଜପୁତ୍ର 

     ବଡ ଦ୍ବନ୍ଦରେ ପଡିଲି ।

ପାଟି ବାଟେ ଯଦି ବାହାର କରିବି

     ଗଙ୍ଗା ହୋଇବେ ଉଚିଷ୍ଟ 

କୌଣସି ପୂଜାରେ ନା ସେ ଲାଗିବେ

     ଧର୍ମ ହେଇଯିବ ନଷ୍ଟ ।

ଏତେ ବୋଲି ଚିନ୍ତା କରି ମହାମୁନି

     ଜାନୁକୁ ସେ ଚିରି ଦେଲେ

ଜାନୁ ବାଟେ ପତିତପାବନି ଗଙ୍ଗା 

    ମାତା ବାହାର ହୋଇଲେ ।

ଅଗସ୍ତୀ ମୁନିଙ୍କ ଜାନୁରୁ ବାହାର

    ହେବାରୁ ନାମ ଜାହ୍ନବୀ

ତାଙ୍କରି ଜଳରେ ପୂଜା ଯେ ପାଇଲେ

    ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ସବୁ ଦେବା ଦେବୀ ।

ସାଗର ରାଜାଙ୍କ ଷାଠିଏ ସହସ୍ର 

    ପୁତ୍ର ମୁକ୍ତି ପାଇଗଲେ

ଭଗୀରଥ ଆଣିଥିବାରୁ ମରତେ 

    ଭାଗିରଥି ବୋଲାଇଲେ ।

ଏଇତ ଜାହ୍ନବୀ ଶାନ୍ତନୁ ରାଜାଙ୍କୁ 

     ବାଧ୍ୟେ ବିବାହ ହୋଇଲେ

ଗଙ୍ଗାଙ୍କ ଗର୍ଭରୁ ପିତାମହ ଭୀଷ୍ମ 

     ଜନ୍ମ ପୁଣି ହେଇଥିଲେ ।

ସିଏ ଗଙ୍ଗା ମାତା ସିଏ ଭାଗିରଥି 

    ସିଏ ପବିତ୍ର ଜାହ୍ନବୀ 

ପାତକ ହାରିଣୀ ମୁକ୍ତି ପ୍ରଦାୟିନୀ  

    ପତିତପାବନି ଦେବୀ ।