ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ

ଛାଡି ଯାଇ ଅଛି ମେଘ

ସ୍ୱଚ୍ଛ ଦିଶେ ଦଶ ଦିଗ  |

ଦିଗ ବଳୟ ର କୋଳେ

ଶୋଭା ପାଉଛି ଏ କାଳେ |

ରଙ୍ଗର ରୋଷଣୀଟାଣି 

ସୁନ୍ଦର ମୁରୁଜ ବୁଣି |

ତୋରଣ ପରାଏ  ଦିଶେ

ସୁରମ୍ୟ ନୀଳ ଆକାଶେ |

ସପ୍ତ ରଙ୍ଗରେ ରଂଜନ 

ମନ କରଇ ତର୍ଲିନ  |

ଯାହା ଦର୍ଶନେ ପ୍ରାଣରେ

ନବ ରୋମାଞ୍ଚ ସଞ୍ଚରେ |

ଦିବ୍ୟ ଚେତନାରେ ପ୍ରାଣ

କରିନିଏ ଆକର୍ଷଣ  |

ବରଷା କାଳରେ ଦିଶେ

ଅଭିନବ ରୁଚି ହାସେ |

ଶୁନ୍ୟରୁ ଉପୁଜେ ତାହା

ସୃଷ୍ଟିର ବୈଚିତ୍ୟ ଆହା |

ଲିଭିଯାଏ ସେହି ଶୂନ୍ୟେ

ଭାଵନା ତୋଳେ ମରମେ |

ମନ ନୟନ ଚକିତ 

ହୁଏ ଯାହାକୁ ଦେଖି ତ |

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ କହି ତାହା

ସଜିସେ ବର୍ଣ୍ଣାଢ଼୍ୟ ବିଭା  |

ବିଭାସିତ ବିଶୋଭିତ

ଅନ୍ତର କରେ ଚକିତ ।