ହତାଶା

ଜୀବନ ଏଠି- ନଈଟିଏ ,

ଅଙ୍କାବଙ୍କା ସହରେ ।

କେତେ କାଳ-କେତେ ଋତୁ

ବୋହି ଚାଲେ ଭୂଇଁରେ ।।୧।।

ଦିଗବଳୟ ସୃଷ୍ଟି ତାର 

ପ୍ରକୃତି ଛାଇରେ ।

କେତେ ସ୍ୱପ୍ନ ଭାସି ଉଠେ 

ଦିନ ଅବା ରାତ୍ରିର ଶେଯରେ । ୨।।

ବଞ୍ଚିବାକୁ ଖୋଜେ ଖାଲି

ମନ ଏଠି ମନରେ ।

ନୂଆଁ ଏକ ପ୍ରଲୋଭିତ,

ଛାଇର ଠିକଣାରେ ।।୩।।

ଜୀବନ ଏଠି ଦେଖେ ପୁଣି,

କେତେ ଦୁଃଖ-ଅସହାୟ ଚେହେରା

ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଲୁହ ଭରି ନେତ୍ର

ଜନତାଙ୍କ ମନସାରା ।।୪।।

ଏଠି, ଦଳଟିଏ ଜନ୍ମ ନିଏ,

ବଂଚିବା ଆଶାରେ ।

ଖଟିଖିଆ ମେହେନତି-

ଶ୍ରମିକଙ୍କ ଆଶାରେ ।।୫।।

ବୈଜ୍ଞାନିକ-ଯୁକ୍ତିରେ ଦିଏ ଶିକ୍ଷା

କେବଳ ଗୋଟିଏ ଆଦର୍ଶରେ ।

ମୁକ୍ତି ପାଇଁ ଆନ୍ଦୋଳନ-

ଜନତାଙ୍କ ଡାକରା ଶ୍ରୋତରେ ।।୬।।

ବଢେ ନୀତି , ବ୍ୟବହାର -

ଜିନିଷପତ୍ର ଯେତେ ସରଞ୍ଜାମ ।

ବଞ୍ଚିବାକୁ-ଖାଇବାକୁ,

ମିଳେ ନାହିଁ ଏଠି କାମ ।।୭।।

ଜୀବନ ନୀତି ଚାରି ଆଡ଼େ

ହତାଶା ଫଳରେ ।

ବନ୍ଦୀ ହୁଏ କଳଙ୍କର,

ମିଛ ଆଇନାରେ ।।୮।।

ଲେଖେ ପୁଣି ଇତିହାସ

ଗାରିମା-ଗାଥାରେ ।

ପୁଲକିତ ଭାବନାର,

ବେଦନା ବନ୍ୟାରେ ।।୯।।

ସତେଜ ଏବେ ବି

ସମୟର କିଛି ନୀତି-

ଜନତାଙ୍କ ପାଇଁ । 

ତେବେ,

ଲୋଡ଼ା ହେବ କେବେ-

କେଉଁ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ

ହତାଶାକୁ ଦୁରେଇ ।।୧୦।।