ହସ

ଶକୁନୀ ଓଠର ହସ

ବୁଡାଇଲା କୁରୁ ବଂଶ ।

ରାଜା ମୁଖେ ଅଟହାସ

ଅହଂକାର ପରିପ୍ରକାଶ ।

କପଟି ବନ୍ଧୁର ହସ

କରିଦେବ ସର୍ବ ନାଶ ।

କପଟି ପ୍ରେମୀର ହସ

ନ ବୁଝି ପାରିଲେ ନାଶ ।

ଶତ୍ରୁ ମୁଖରେ ହସ

ଜାଣ ତୁମର ବିନାଶ।

ପିଲାଙ୍କ ମୁଖରେ ହସ

ମନୁ ଦୁଃଖ କରେ ନାଶ।

ପିତାମାତା ମୁଖେ ହସ

ସନ୍ତାନର ସର୍ବ ବିକାଶ ।

 ଅନ୍ୟ ମୁଖେ ଦେଖି ହସ

ଦେଖି ରଖ ମୁଖେ ହସ ।

 କାରଣ ତା' ଖୋଜି ବସ

ତା ପରେ ହସରେ ରସ ।

ପ୍ରକୃତ ଅଟେ କି କୃତ୍ରିମ ହସ

ବୁଝି ନ ପାରିଲେ କରୁଣ ରସ ।

ଦୁଃଖରେ କବିତା ହୋଇବ ଶେଷ

ଥିବ ଖାଲି ସେଥି କରୁଣ ରସ ।

ମନ ପ୍ରାଣ ଜାଳି କରି ପାଉଁଶ

ଥିବ ଖାଲି ଦୁଃଖ ଅବଶୋଷ ।