ହୃତ ପ୍ରଣୟ

ତୁମେ ଆସିଲ ଆଗେଇ ଗଢ଼ିବାକୁ ସଂସାର

ସହି ଘରବାଲାଙ୍କ ଅସମ୍ମତିର ଘୁଣ୍ୟ ଫୁତ୍କାର l

ମନେ ପଡ଼ୁଛି ଆଜି ଦୁଇ ଦଶନ୍ଧି ପୂର୍ବ ଘଟଣା

ଯେବେ ଯାଇଥିଲି ମୁହିଁ ମୋର କର୍ମପଥେ

ବନ୍ୟ ଅଧିକାରୀ ଭାବେ ତୁମ ବସତି ପଥେ l

ତୁମେ ଯାଉଥିଲ ଏକକିନୀ ପଢ଼ିବାକୁ ପାଠ

ପକାଇ ବସ୍ତାନି କାନ୍ଧେ ନମାନି ବଣୁଆ ଶାଠ l

ଜନଜାତି ମୁଖିଆର ଝିଅ ଥିଲ ତୁମେ ଗେଲ୍ହା

ମାବାପାଙ୍କ ମହତ ଆକାଂକ୍ଷାକୁ ଦେଲ ଠେଲା l

ପ୍ରାଣୀ ବିଜ୍ଞାନ ସ୍ନାତକ -ଉତ୍ତର ଉପାଧି ଧାରଣ

ମନେ ତୁମର ଟିକେ ବି ନଥିଲା ବୃଥାଡ଼ମ୍ବର l

ଅପାଠୁଆ ଜନଜାତି ପିତାମାତାଙ୍କ ଅନୁରକ୍ତ

ଥିଲ ତୁମେ ସଦା ନ ହୋଇ କେବେ ବିରକ୍ତ l

ବଜ୍ରକାପ୍ତା ସଂରକ୍ଷଣେ ବଳିଥିଲା ତୁମ ମନ

ଖୋଲିଲ ତୁମ ରାଜ୍ୟେ ଏକ ପ୍ରାଣୀ ଉଦ୍ୟାନ l

ନିର୍ବିକାର ଚିତ୍ତେ କରି ଚାଲିଲ ଜୀବ ସେବା

ବଜ୍ରକାପ୍ତା ଉଦ୍ୟାନକୁ କରିଦେଲ ମନଲୋଭା l

ନିରୀହ ଜୀବଜନ୍ତୁଙ୍କ ହେଲ ତୁମେ ରକ୍ଷାକବଚ

ନିଜକୁ କଲ ମଗ୍ନ ସେବାରେ ନଭାବି ଉଚ୍ଚନୀଚ l

ମନେ ପଡ଼ୁଛି ଆଜି ସେଦିନର ଯୁବା ମାନସ

ଯେଦିନ ଗଲି ତୁମ ବନେ ପରିଦର୍ଶନେ ଉତ୍କର୍ଷ l

ଉଦ୍ୟାନ କରୁଥିଲି ତୁମ ବଜ୍ରକାପ୍ତା ଉଦ୍ୟାନେ

ହଠାତ ତୁମ ଆବିର୍ଭାବ ରଚିଲା ଭାବ ମନେ l

ମନ ଦେଇ ବସିଲି ତୁମକୁ ଅଚିହ୍ନା ଅରଣ୍ୟରେ

ବନ ଅଧିକାରୀ ଭାବେ ମଜ୍ଜିଗଲି ସୁସ୍ଥ ପ୍ରେମରେ l

ତୁମେ ବି କଲ ସ୍ୱୀକାର ଜାତିଆଣ ଠେଲି ଦୂରେ

ଆଲିଙ୍ଗନ ବଦ୍ଧ ହୋଇଥିଲୁ ଆମେ ପ୍ରେମାତୁରେ l

ଗନ୍ଧର୍ବ ବିବାହ ସାରି ତୁମ ଜାତି ମେଳେ ବନେ

ବନ ଦେବୀଙ୍କ ପୂଜାର୍ଚ୍ଚନା କରିଥିଲୁ ହର୍ଷ ମନେ l

ଦେଇ ମତେ ସନ୍ତାନ ଦୁଇଟି ଛାଡ଼ିଗଲ ଏକା

ମଣିଷ କଲି ସେମାନଙ୍କୁ ଆଜି ନହୋଇ ବୋକା l

ଆଜି ଆମ ସେହି ବିବାହ ବାର୍ଷିକ ଚଇତ ପୁନେଇଁ

ଶୋଇ ରହିଛି ସରକାରୀ ପଲଙ୍କେ ଜହ୍ନକୁ ଚାହିଁ l

ଚାକିରୀ ମୋ ହୋଇନି ଶେଷ ଏକ ଦଶନ୍ଧି ବାକି

ଛାଡ଼ି ଛୁଡ଼ି ଜ୍ଞାତି କୁଟୁମ୍ବ ଏଠି ରହିଛି ଏକାକୀ l

ମନେ ମନେ ଭାବି ଚାଲିଛି ଶେଷ ଚାକିରୀ ଦିନ

କେବେ ଆସିବ ହେବି ମୁଁ ସ୍ଵବାସ ଗୃହେ ଆସୀନ l

ଅପେକ୍ଷା ରତ ଆହୁରି କେବେ ଆସିବ ବୃଦ୍ଧ କାଳ

କେବେ ଯିବ ମଶାଣିଭୂଇଁକୁ ମୋ ମାଟିର ଶରୀର l

ମିଶି ଯିବା ଦୁହେଁ ଏକାଠି ସେଇ ଦିନ ସ୍ୱର୍ଗ ଭୂମେ

ବିଚରିବା ପ୍ରେମୀ ଆତ୍ମା ନନ୍ଦନ କାନନେ ସୁରମେ l