ହରର

ମୁଁ ଖୋଜିବୁଲେ ଏ ଜୀବନର ସୁରକ୍ଷିତ

ନିରାପଦ ଆଗାମୀ ଦୁନିଆ 

ଯେଉଁଠାରେ ପାଇବି ମୁଁ ଭୟହୀନ

ନିର୍ମଳ ନିଷ୍ଠାପର ଶୃଙ୍ଖଳିତ ମନଟିଏ ।

କାହାକୁ ମୁଁ ସମର୍ପିବି ଏ କରୁଣ ଯନ୍ତ୍ରଣା ?

ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟକୁ ,ଅତୀତକୁ ନା ଅପେକ୍ଷାରେ ବସିଥିବା ଆଗାମୀ - କାଲିକୁ ?

ନା ଫୁଟିଥିବା ସୁମନର  

କୋମଳ ସ୍ପର୍ଶକୁ ?

ଅବା ନିଃସଙ୍ଗ ଦୁନିଆରେ

ଜୀବନର ଅର୍ଥହୀନ ସମାଜରେ

କୃରତା ନିଷ୍ଠୁରତା ହିଂସା ଦ୍ୱେଷ ଭରା

ଭୟାବହ ତୃଷ୍ଣାର ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ?

ଭଙ୍ଗାରୁଜା ନୀଡ଼ ଦେଖି ପକ୍ଷୀ

ଭୟ ପାଏ ସତ ,

ହେଲେ ଉଡ଼ି ଯାଏନା ସେ ଭିଟାମାଟି

ଛାଡି ।

ନିରେଖି ଦେଖୁଥାଏ ତାର

ବାସ୍ତବ କଳ୍ପନା

ସଜାଡ଼ିବା ପାଇଁ ଭୟହୀନ 

ଆଗାମୀ ଦୁନିଆ ।