ପର୍ବ ପର୍ବାଣୀ

ଭୁଲି ହୁଏନାହିଁ ଗାଁ ଦାଣ୍ଡ ଭୂଇଁ

ଦେବା ଦେବୀ ପୀଠ ସାଥୀ

   ସଙ୍ଗାତ କଥା

ବାରମାସେ ପୁଣି ତେର ପରବରେ

ମଣ୍ଡା ଯେ କାକରା ଆରିସା ପିଠା ।

ଗିରିଷମ କାଳେ ଗାଁ ତୋଟା ମୂଳେ

   ଦକ୍ଷିଣା ପବନ ବହେ

ଥିରି ଥିରି ବାଆ ଦେହରେ ବାଜିଲେ

 ଦେହ ଯେ ଶୀତେଇ ଯାଏ ।

ପଣା ସଂକ୍ରାନ୍ତି ରେ ନାଟୁଆ ର ନାଚ

  ଚଇତେ ମଙ୍ଗଳା ଘଣ୍ଟ

ସଜ ପଖାଳକୁ ଆମ୍ବ ଚଟଣିଟା

  ମନରେ ଆଣେ ଉଚ୍ଚାଟ ।

ନିଦାଘର ଶେଷେ ବରଷା ବରଷେ

   ଚାତକ ପାଏ ତା ମୂଲ

ସଜ ପୋଡପିଠା ବିଡିଆ ପାନକୁ

ରଜଦୋଳି ଆଉ ବାଗୁଡ଼ି ଖେଳ ।

ଶରତ ରାତିରେ ପୁନେଇଁ ର ଜହ୍ନ

   ପୂରୁବ ଆକାଶେ ଦିଶେ

ଗାଁ ଦାଣ୍ଡ ସବୁ ଶୋଭା ପାଉଥାଏ

  କୁଆଁରୀ ମାନଙ୍କ ଗୀତେ ।

 ଆସିଥାଏ ପୁଣି ଧନୁ ଯାତରା

ଧନୁମୁଆଁ ସଙ୍ଗେ କ୍ଷୀରି କାକରା

ମକର ବୁଡକୁ ଯାନି ଯାତରା ।

 

ବସନ୍ତ ଆସିଲେ ପୁଣି ଧରାରେ

କୋଇଲି ଗାଅଇ ପଞ୍ଚମ ସୁରେ

ଆମ୍ବ ବଉଳର ମିଠା ସୁବାସ

ଆଣଇ ମନରେ କେତେ ଉଲ୍ଲାସ ।

ଦୋଳ ଝୁଲଣର ମେଳା ଲାଗିଥାଏ

 ରାଧାକୃଷ୍ଣ ମୁର୍ତ୍ତି ଦେଖ ଯୁଗଳ

ନାଲି ନେଳି ରଙ୍ଗେ ସଜାଇ ହୁଅନ୍ତି

ଫଗୁ ରଙ୍ଗେ ସର୍ବେ ହୁଅନ୍ତି ଭୋଳ ।