ହୋଲି

କବିସୌରଭ ଅନୁପ ସିଂହ ଦେବ

ରାଜା ଖଡ଼ିଆଳ

ପିଚିକାରୀରେ ଭରି ଗୋଲାପୀ ରଙ୍ଗ

ଦେଖାଇ ଛଳ ଛଳ ନାଗରୀ ଢଙ୍ଗ ।

ମୁକୁଳିତ କବରୀ ପକାଇ ପଛେ

ଢଳ ଢଳ ଯୌବନା ତରୁଣୀ ଆସେ ।

ସରଳ ଚାରୁ ହସ ଗୋଲାପୀ ଗଣ୍ଡେ

କନକ ସରୁ ହାର ଉରଜ ମଣ୍ଡେ ।

ଦୋଳଇ କର୍ଣ୍ଣଫୁଲ ଶିର ଚାଳନେ

ହସଇ ରଙ୍ଗ ଆଭା ନୟନ କୋଣେ ।

ଧରି ପିଚିକା ଚମ୍ପା-କଳିକାଙ୍ଗୁଳେ

ପଦ ଚାଳନେ ତୁଙ୍ଗ ଉରଜ ଦୋଳେ ।

ଦେବ ମୋ ହୃଦେ ରଙ୍ଗ ବାସନା ତା'ର

କିପରି କହିବି 'ନା' ହୋଇ ନାଗର ?

ପିଚିକାରୀ ମାରୀ ସେ ପଳାଏ ଗୋରୀ

ଦଉଡି ଧଇଲି ତା' ସୁନୀଳ ଚୋଲୀ ।

ଚାପି ଧଇଲି ବକ୍ଷେ ବକ୍ଷୋଜ ତା'ର

ଆବେଶେ ଆଖି ମୁଦେ ନାଗରୀବର ।

କହିଲି " ଏ କି ରୀତି ନବଯୌବନା,

ରଙ୍ଗ ଦେଇ କି ରଙ୍ଗେ ଯାଉ ନବୀନା !

ରଙ୍ଗକୁ ପ୍ରତିରଙ୍ଗ ଚୁମ୍ବନ ନେଇ

ଯିବୁ ଶୋଭାଙ୍ଗି ! ମୋ ଆଶା ପୂରାଇ ।

ଭାବେ ତନ୍ମୟ ହେଲା ନାଗରୀବର

ଖସିଲା ପିଚିକାରୀ ହାତୁ ତାହାର।

ଉତ୍ତୁଙ୍ଗ ବକ୍ଷ ତା'ର ଭିଡ଼ିଲି ବୁକେ

ଚାପି ରଖିଲି ବାଳା ଅଧର ମୁଖେ ।

ରଙ୍ଗେ ଭିଜିଛି ନୀଳ ଚୋଲୀ ବସନ

ରଙ୍ଗେ ସୁରଙ୍ଗ ଦିଶେ ଚନ୍ଦ୍ର ଆନନ ।

ସୁଠାମ ବାହୁ ଛନ୍ଦା ମୋ କଟି ପାଶେ

ମୁଖୁଁ ତାହାର ପଦ୍ମ ସୌରଭ ଆସେ ।

ଗୋଲାପୀ ଗଣ୍ଡେ ହସେ ଯୁବତୀ ପ୍ରେମେ

ନିମୀଳିତ ନୟନେ ଢଳି ମୋ ବାମେ ।

ଦୃଢ଼ ବାହୁ ବେଷ୍ଟନୀ ମୋ କଟୀଦେଶେ

ବାମାର ଗୂଢ଼ ପ୍ରୀତି ଭାବ ପ୍ରକାଶେ ।

ଆଉ ନ ଯାଏ ଚାଲି ବର ବର୍ଣ୍ଣିନୀ

ପିଇଛି ଯେଣୁ ପ୍ରୀତି-ଅମିୟ ଛାଣି ।

ଛାତିକୁ ଛାତି ପାଶେ ଚାପିଛି ଧରି

ପିଉଛି ରଙ୍ଗ-ସୁଧା ପରାଣ ଭରି ।

ସମାପ୍ତ