ହେ ନ୍ୟାୟାଧୀଶ

ହେ ମହାମହିମ ପ୍ରଭୁ ଜଗଦିଶ

ତୁମେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ନ୍ୟାୟାଧୀଶ

ଥାଉଁ ତୁମେ ନାଥ କାହିଁକି କାହାକୁ

ଗୁହାରିବି ମୋର ଦୁଖଃ ।

ନେଉଛି ଶପଥ କହିବି ମୁଁ ସତ

ସତ୍ୟ ଛଡା ନୁହେଁ ମିଛ

ଧନ୍ୟ ହେବ ପ୍ରଭୁ ତୁମ ବଡ଼ପଣ

କୃତଜ୍ଞ ହୋଇବ ଦାସ ।

ରଖିଛି ବିଶ୍ୱାସ ଅହି°ସା ନୀତିରେ

ଆଚରୁଛି ସ°ଯମତା

ରଖିଛି ଆୟତ୍ତେ କାମ କ୍ରୋଧ ଲୋଭ

ପାଳୁଛି ସୁମନେ ନିଷ୍ଠା ।

ଦୟାକର ପ୍ରଭୁ ଆଚାର ବିଚାର 

ବ୍ୟବହାର ଶାଳୀନତା

କରେ ମୁଁ ଅର୍ଜନ ଶିକ୍ଷା ସୁସ°ସ୍କାର

ମାନବୀୟ ଗୁଣବତ୍ତା ।

ଆହରେ ମୁଁ ସଦା ବିଶୁଦ୍ଧ ବିଜ୍ଞାନ

ଜ୍ଞାନ ହିଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସମ୍ପଦ

ନ ଦିଏ କା ମନେ ଜାଣିଶୁଣି କଷ୍ଟ

ନରଖେ ମୁଁ ଭେଦବାଦ ।

ସାମାଜିକ କର୍ମ ମଙ୍ଗଳ କଲ୍ୟାଣେ

ଢାଳୁଥାଏ ମନପ୍ରାଣ

ହୋଇ ଏକନିଷ୍ଠ କରେ ମୁଁ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ

ସୂଚାରୁରେ ସମ୍ପାଦନ ।

ଆଳସ୍ୟ ବିଳାସ ଦୁରାଚାର ଠାରୁ

ନିଜକୁ କରି ମୁଁ ଦୂର

ଦେଶସେବା ପାଇଁ ସର୍ବଦା ପ୍ରସ୍ତୁତ

ହେଉଥାଏ ଅଗ୍ରସର ।

ପାଳୁଛି ପାଳିବି ଧରମ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ

ଜୀବନରେ ଥିବାଯାଏ

ବିରାଜ ପ୍ରଭୁ ହେ ସନାତନ ନିତ୍ୟ

ଶୁଭ୍ର ରତ୍ନ ସିଂହାସନେ ।

ବରଷକେ ଥରେ କରୁଛ ପହଣ୍ଡି

ଦେଉଛ ଦିବ୍ୟ ଦର୍ଶନ

ବଡ଼ଦାଣ୍ଡେ ତୁମେ ଶୁଣୁଛ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷେ

ହରୁଛ ଦୁଖଃ କଷଣ ।

ପ୍ରତିଭାତ ହେଉ ତୁମ ସୁଦର୍ଶନ

ପ୍ରତିକ୍ଷେତ୍ରେ ଜୀବନର

ନ୍ୟାୟ ପ୍ରଶାସନ ଧର୍ମ ସୁବିମଳ

ପ୍ରଦୂଷଣ ହେଉ ଦୂର ।

  -------