ହେ କବିତା

ମନେ ମୋର ଛବି ଆଙ୍କିଥିଲି ନିଆରା,

ମନେ ମନେ ଭାବୁଥିଲି କେତେ କଥା,

କିଏ ତମେ ସତେ କଲ କିମିଆ,

ଖୋଜୁଛି ଆଜି ମୁଁ ସାରା ଦୁନିଆଁ । 

ତମେ ସତେ ବାସ୍ତବ, ନା' ଚିତ୍ରକଳା

ତମେ ମୋ କଳ୍ପନା, ନା' ମୋ ପ୍ରିୟା

ଭାବି ଭାବି କେତେ ରୋମାଞ୍ଚକ କଥା,

ଏମିତି ବିନିଦ୍ର ଭାବେ ପାହିଯାଏ ରାତିଟା । 

କୋମଳ ସ୍ୱର ତମ, ସୁନ୍ଦର ତନୁ,

ଭାବୁଛି ତୁମ କଥା, ରାତିସାରା ମୁଁ,

ତୁମେ ମୋ ପ୍ରେମିକା, ହେ କବିତା,

କେମିତି ଖୋଲି କହିବି ମନ କଥା । 

ହେ କବିତା

ତମେ କେବେ କେବେ ମୋ ମାନସୀ,

କେବେ କେବେ ତମେ ବିରହି ପ୍ରିୟା,

କେତେବେଳେ ତମେ ଉତ୍ସାହ ଦାୟିନୀ,

ତ କେବେ କେବେ ହୁଅ ତମେ ଅଭିମାନିନୀ । 

ତୁମେ କେବେ ଦୁର୍ଗା, କେବେ କାଳୀ,

କେବେ ସଜାଏ ସାଧବ ବୋହୁ ମୋ ତୁଳୀ,

ଅନେକ ରୂପରେ ତୁମକୁ ମୁଁ ଦେଖେ,

ଯାହା ଚିନ୍ତଇ ମନେ ତାହା ଲେଖେ ।