ହେ ଈଶ୍ୱର

ହେ ଈଶ୍ଵର ତୁମେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଓ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ

ଏଇ ଆକାଶର ନୀଳ ଅମ୍ଵରେ-

ଦିଶଇ ତୁମର ଚିହ୍ନ,

     ନିରାକାର ତୁମେ କିଏ କହିବ ସେ

     ମହାଶୂନ୍ୟ ରେ ଝଲକେ ଝଲସେ

     ନିରାଶ ପରାଣେ ପଲକେ ପରଶେ

     ସେଇତ ତୁମରି ବର୍ଣ୍ଣ

ଦର ଦର ତୁମ ବାସ୍ନା । ଗୋ ତୁମ ବାସ୍ନା

ମନ୍ଦ ଶୀତଳ ଅନୀଳ ହରଇ

ପିପାସୀ ମନ ର ତୃଷ୍ଣା,

     ଗନ୍ଧ ବିହୀନ କିଏ କହିପାରେ

     ପ୍ରକୃତି ର ଏକ ମୁକ୍ତ ବୁକୁରେ-

     ମଧୂ ସଉରଭ ସଜ କୁସୁମରେ-

     ତୁମ ମୋର ହୁଏ ଚିହ୍ନା

ଘୋର ଘର୍ଘର ଶଦ୍ଦ । ଗୋ ତୁମ ଶଦ୍ଦ

ସସାଗରା ଧରା ମୁଖରିତ କରେ-

ପରିପୂର୍ଣ୍ଣତା ନାଦ,

     କେ କହେ ଅତିତ ତୁମେ ଶଦ୍ଦର

     ଶ୍ରୁତି ପଥେ ଶୁଭେ ମଙ୍ଗଳ ସ୍ଵର

     ଓଁ କାର ଧ୍ଵନି ଆହାକି ମଧୂର

     କର ବିମୋହିତେ ସ୍ତବ୍ଧ

ସତେକି କୋମଳ ସ୍ପର୍ଶ । ଗୋ ତୁମ ସ୍ପର୍ଶ, 

ପରାଣେ ପରାଣେ ଶିହରଣ ତୋଳେ-

ଆମୋଦେ ପ୍ରମୋଦ ହର୍ଷ,

     କିଏ କହେ ତୁମେ ସ୍ପର୍ଶ ବିହୀନ

     (ହେ) ଶାଶ୍ଵତ-ଦିବ୍ୟ-ପୁରୁଷୋତ୍ତମ

     ସର୍ବ ବ୍ୟାପକ ସୁନ୍ଦର ତୁମ

     ଅବିସ୍ମରଣୀୟ ସ୍ପର୍ଶ