ହେ ଭଗବାନ-ସଦଗତି ତାଙ୍କୁ ଦିଅ

ଟିକି ପ୍ରଦୀପଟି ଜଳି ଜଳି ନିଜେ

ଦେଖାଏ ଆଲୋକ ପଥ

ପାଳଇ ସ୍ୱଧର୍ମ ହେଉ ପଛେ ସିଏ

ପ୍ରଜ୍ଜ୍ୱଳିତ ନିର୍ବିଶେଷ ।

ବଳ ଅହଙ୍କାରେ ହରାଏ ମଣିଷ

ହିତାହିତ ବୁଦ୍ଧି ଶୁଦ୍ଧି

ହତ୍ୟା ଓ ଲୁଣ୍ଠନ ଯୁଦ୍ଧ ବିଭୀଷିକା

ପାପାଚାର ହୁଏ ବୃଦ୍ଧି ।

ସତ୍ୟ ସନାତନ ଆଲୋକ ବର୍ତ୍ତିକା

ପାଷାଣ୍ଡଙ୍କୁ ବିଷପିତା

ବିନାଶନ୍ତି ପ୍ରାଣ ଆଚରନ୍ତି ହି°ସା

ପ୍ରତାଡନ୍ତି ମିଥ୍ୟା କୁତ୍ସା ।

ଆଦର ସମ୍ମାନ ସହ ଅବସ୍ଥାନ

ସଦାଚାର ସୁବିଚାର

ନ ଜାଣନ୍ତି ମୁର୍ଖ ଜନମ ଜାତକେ

ନର୍କକୀଟ ସିଏ ହି°ସ୍ର ।

ଜ୍ଞାନ ଦରଶନ ସାହିତ୍ୟ ସ°ସ୍କାର

ଆସ୍ଥା ସଦ୍ଭାବନା କେନ୍ଦ୍ର

ଧ୍ୱଂସ ସ୍ତୁପ କରେ ପାପିଷ୍ଠ ପାମର

ରଚେ ହୀନ ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ର ।

ଆତ୍ମ ବଳିଦାନ ଦିଅନ୍ତି ମହାତ୍ମା

ଦିବ୍ୟଦେହ ହୁଏ ଦାହ

ଉଚ୍ଚରନ୍ତି ସାଧୁ ପ୍ରଭୁ ଭଗବାନ

ସଦଗତି ତାଙ୍କୁ ଦିଅ ।

  -------