ହାରିବନି କେବେ ହେଲେ

କଇଁଛ ଗୋଟିଏ ସୁଖେ ଖେଳୁଥାଏ

ଗାଆଁ ପୋଖରୀର ଜଳେ,

କୂଳରେ ଥାଇକି ମଜା ନେଉଥିଲେ

ତାକୁ ଚାହିଁ ପିଲା ଦଳେ ।

ଖିଲି ଖିଲି ହୋଇ ହସି ଉଠୁଥିଲେ

ବେଙ୍ଗୁଲିର ଡିଆଁ ଦେଖି,

ଅଚାନକ ଏକ ଧଣ୍ଡ ଆସିଗଲା

ପଡ଼ିଲା ତେଣେ ତା' ଆଖି ।

ଆଁ ଆଁ କରି ସାପ ମାଡ଼ିଗଲା ସେଇ

ବେଙ୍ଗକୁ ଖାଇବା ପାଇଁ,

ଖୋଳରେ କଇଁଛ ଦେହକୁ ପୂରାଇ

ଆଗକୁ ଆସିଲା ଧାଇଁ ।

ତୁଠରୁ ପିଲାଏ ଗୋଡ଼ି ଫୋପାଡ଼ିଲେ

ଧଣ୍ଡ ପଳାଇଲା ଡରି,

ଜୀବ ପ୍ରତି ଯେଣୁ ଦୟା ଭାବ ଥିଲା

ଜୀବନେ ନ ଦେଲେ ମାରି ।

ବେଙ୍ଗୁଲିର ପ୍ରାଣ କଇଁଛ ରଖିଲା

କଇଁଛ ଜୀବନ ପିଲେ,

ସତର୍କ ରହିକି କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥିଲେ

ହାରିବନି କେବେ ହେଲେ ।