ଗୁରୁ

ବିଶ୍ବରେ ଯଦି କେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହୋଇଥାନ୍ତି

ଗୁରୁ ସମ କେହି ନାହିଁ

ଜାଜ୍ୱଲ୍ୟ ଆଲୋକ ପ୍ରତିଭାତ ହୁଏ

ତାଙ୍କ ସମ କେହି କାହିଁ ।

ଆଦର୍ଶର ସିଏ ମୂର୍ତ୍ତିମନ୍ତ ରୂପ

ଜ୍ୟୋତି ଉଦ୍ଭାସିତ ହୁଏ

ସଂସାର କଲ୍ୟାଣ ସଦା କରିଥାନ୍ତି

ଜୀବନ ଦିବ୍ୟତ୍ଵ ପାଏ ।

ଏକ ନିଷ୍ଠ ହୋଇ ଆନୁଗତ୍ୟ ହେଲେ

ଚୁମ୍ବକୀୟ ମନ ହୁଏ

ସମ୍ମୁନତ ହେଲେ ତାଙ୍କ ପାଦ ପଦ୍ମେ

ଜଡ'ବି ଚେତନା ପାଏ ।

ତାଙ୍କ ପରଶରେ ସ୍ଥାବର ଜଙ୍ଗମ

ପ୍ରାଣର ପ୍ରାଚୁର୍ଯ୍ୟ ଭରେ

ଜୀବନୀୟ ହୁଏ ଉଦ୍ଦିପ୍ତ ଚରିତ୍ର

ଉଦ୍ଦବର୍ଦ୍ଧନ ମନ କରେ ।

ପରଶମଣି ସେ ଚୁମ୍ବକୀୟ ଗୁଣେ

ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟ ପ୍ରକାଶି ଥାନ୍ତି

ଜୀବନର ଗତି ସେ ଏକା ଜାଣନ୍ତି

ପ୍ରେମ ଡୋରେ ବାନ୍ଧିଥାନ୍ତି ।

କୋମଳ ହୃଦୟ ତାଙ୍କ ଠାରେ ଜାତ

ନାରିକେଳ ପରି ଥାଏ

ପ୍ରୀତି ପଲ୍ଲବରେ ନିଜର କରନ୍ତି

ଜ୍ଞାନ ସଞ୍ଚାରିତ ହୁଏ ।

ସୁଗନ୍ଧିତ ହୁଏ ସର୍ବାଙ୍ଗ ଶରୀର

ଚନ୍ଦନର ବାସ ପାଇ

ମଳୟରେ ଖେଳେ ନବ ଶିହରଣ

ପ୍ରୀତିର ଆକାଂକ୍ଷା ନେଇ ।

ସିଏ ମୁକ୍ତି ଦାତା ଜୀବନ୍ତ ଈଶ୍ୱର

ସଂସାରର ଚୀର ନାବ

ଆନୁଗତ୍ୟ ହେଲେ ତାଙ୍କ ଆକର୍ଷଣେ

ଛାତ୍ର ପାଏ ବଇଭଵ ।