ଗତିପଥ

ଅଙ୍କା ବଙ୍କା ନଈ ଯାଏ ବହି

ଜଳ ମୁନ୍ଦେ ଦାନ ଦେଇ

ସିଧା ଗଛ ଉପରକୁ ବଢ଼ି ଥାଇ

ଦେବାକୁ ବାଟୋଇଙ୍କୁ ଛାଇ ।

ପାହାଡ଼ର ଗତି ହେଉ ବି ଯେମିତି

ନଈର ଉତ୍ପତି ସ୍ଥଳ ହୋଇ

ପକ୍ଷୀର ଗତି ଆକାଶରେ କେବେ

ଗଛରେ ଥାଏ ରହି ।

ପୋକଜୋକ ଖାଇ ସଫା ରଖେ

ଟିକି ଚଢେଇଟେ ହୋଇ

ବଳକା ଖାଦ୍ୟ ନାଫୋପାଡି ପିଲେ 

ପଶୁ ପକ୍ଷୀଙ୍କୁ ଦେବା ପାଇଁ ।

ଶୀତ ଦିନେ ବସ୍ତ୍ର ବାଣ୍ଟିବା ଉଚିତ

ଯାହାର ଦରକାର ଥାଇ

ମଣିଷ ସବୁଠୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଦୁନିଆରେ

ଅନ୍ୟର ଲୁହ ପୋଛିବା ପାଇଁ ।

ଯେତିକି ପାରିବ ସେତିକି କରିବ

ଅନ୍ୟ ଉପକାର ପାଇଁ

ମାଆର ମମତ୍ତ୍ୱ ଆଜି ବି ବହିରେ

ସ୍ବର୍ଣ୍ଣ ଅକ୍ଷରେ ଲିପିବଦ୍ଧ ହୋଇ ।

ବାପାଙ୍କ ମହାନୁଭବତା ପରିବାର ପାଇଁ

କୋଉଠି ଦେଖିଛ କେହି

ଏସବୁ ଗତି ସଂସ୍କୃତି ନାମେ ଆମର

ଅଛି ଥିଲା ଥିବ ରହି

ମଣିଷ ପଣିଆ ମଣିଷର ଗତି ସାଥେ

ସଦା ଥାଉ ପାଖେ ରହି ।