ଗରିବ

ମଣିଷ ମୁଁ ତୁମପରି ଜନ୍ମିଛି ସଂସାରେ

ଆସିଥିଲି ଖାଲିହାତେ ଫେରିବି ଶେଷରେ ।

ନାହିଁ ପୂର୍ବଜଙ୍କ ଖ୍ୟାତି  ଧନର ଭଣ୍ଡାର

ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ ନୁହେଁ  ସମ୍ଭ୍ରାନ୍ତ କୁଳର ।

ଅଭାବୀ ଜନକ ମାତା  ନୁହଁନ୍ତି ସ୍ଵାକ୍ଷର

ସୁବିଧା ସୁଯୋଗ ପଥ ମୋ'ପାଇଁ ଅନ୍ଧାର ।

ଧନ ପ୍ରତିପତ୍ତି ଖ୍ୟାତି  ବିହୀନ ଜୀବନ

ଗଣ୍ଡେ ଖାଇ ଖଣ୍ଡେ ପିନ୍ଧି ବିତିଯାଏ ଦିନ ।

ଆଶା ଆକାଂକ୍ଷା ସପନ ସତେ ଦୂରଜହ୍ନ

ସ୍ୱଚ୍ଛନ୍ଦ ଶୂନ୍ୟ ସରଳ ମୋ'ଚାଲି ଚଳନ ।

କୋଠାବାଡି ଘୋଡାଗାଡି ପାଶେ ନାହିଁ ମୋର

ଦାମିକା ପୋଷାକ ଖାଦ୍ୟ ପାଏନା ଶରୀର ।

ସମାଜ ଗରିବ କହେ ନାହିଁ ସନମାନ

ଧନୀକ କି ସଙ୍ଗେ ଧରି ଆସିଥିଲା ଧନ ।