ଗୃହଲକ୍ଷ୍ମୀ

ଧୀରେ ଧୀରେ ମୁହିଁ  ଧରଣୀ ବକ୍ଷରେ

ବଡ଼ ହୋଇ ଆଜି ଦେଖେ

ଜୀବନ ଖେଳରେ ଶୈଶବ ବେଳରେ

ଅଛି କେତେ ସୁଖ ଦୁଃଖେ ।

ଆଖିରେ ଆଖିଏ   ସପନ ନେଇ ମୁଁ

ଯେବେ ବିତାଇଲି ଦିନ 

ଜଟିଳ ହୋଇଲା  ଜନ୍ମ ଦାତା ପାଇଁ

ଏଇ ମୋ ଯୌବନ ପ୍ରାଣ ।

ପର ହାତେ ତୋଳି  ନିଶ୍ଚିନ୍ତେ ରହିଲେ

ମଥାକୁ ହାଲୁକା କରି

ସୁହାଗ ସିନ୍ଦୂର   ଲଲାଟେ ମାଖି ମୁଁ

ଚଳିଲି ଭାଗ୍ୟ ଆଦରି ।

କଇଁ କଇଁ କାନ୍ଦ   ସରି ଆସୁ ଥାଏ

ପାଖେଇଲା ଶାଶୁ ଘର

କୁଳ ବଧୂ ହୋଇ  ନଇଁ ନଇଁ ଚାଲେ

ଆଖି ଦେଖୁ ଥାଏ ପର ।

ଗୃହ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ନାମ   ଜଗାଇଲା ଧର୍ମ

ସଂସାର ତରଣୀ ଦେଇ

ଜଞ୍ଜାଳ ଚାବିକୁ   ଧରାଇଲେ ଶାଶୁ

ସକଳ ଦାୟିତ୍ଵ ଥୋଇ ।

ଉଷା ଆଗମନ    ଅନୁଭବ କରି

ଶଯ୍ୟା କର ପରିତ୍ୟାଗ

କୁଳ ଦେବୀ ଠାରୁ ଜ୍ୟେଷ୍ଠ କନିଷ୍ଠ ଙ୍କୁ

ରାନ୍ଧି ପରଷିବୁ ଆଗ ।

ପରିବାର ମଧ୍ୟେ  ଯେତେ ଝଡଝଞ୍ଜା

ଆସୁ ଥିବ ପ୍ରତି ଦିନ

ମନରେ ନଧରି   ଝାଡି ଦେଉ ଥିବୁ

ଭାବି ଧୂଳି ବାଲି ସମ ।

ଶାଶୁ କଥା ଶୁଣି କୋମଳ ମନ ମୋ

ହୋଇ ଗଲା ବୁଦ୍ଧି ବଣା

ପାରିବି କି ସତେ    କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ସମ୍ଭାଳି

ଆସିଛି ଏଇ ଅଗଣା ।

ଗୃହ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ବୋଲି  ସ୍ଥାନ ମୁଁ ଲଭିଲି

ପର କଲି ଆପଣାର 

ହେଲେ ଏଇ ମନ ତଳ କଥା ଯେତେ

ନୋହିଲା ଜୀବନେ ସାର ।

ଉଦର ଭୋକକୁ   ଉଦରେ ମାରିଲି

ସାଜି ଅନ୍ନପୂର୍ଣ୍ଣା ନାମେ

ମୁହିଁ ଗୃହ ଲକ୍ଷ୍ମୀ   ଶାଶୁ ଘର ଶିରୀ

ରହିଲି ସକଳ କର୍ମେ ।

ଦେଖିଛି ଏ ଆଖି   ଛଳ ପ୍ରତାରଣା

ଉପରକୁ ମିଠା କଥା

ଶାଶୁ ନଣନ୍ଦଙ୍କ    ଟାହି ଟାପରା ତ

ହୃଦେ ହାଣି ଦିଏ ବ୍ୟଥା ।

ଆଜି ହୋଇଛି ମୁଁ    ଘରକୁ ସୁନ୍ଦର

ଓଠରେ ନୀରବ ବାସ

ଶାଶୁ ଘରେ ମୋର  ସବାରି ଉଠିଣ

ମୁଠାଏ ହେଉ ପାଉଁଶ ।

ସୁବାସିତ ହୋଇ   ଚଉଦିଗ ଘେରି

ଝରି ପଡୁ ଗୁଣ କୀର୍ତ୍ତି

ଜୀବନ ପ୍ରଦୀପ    ଜଳି ଜଳି କରୁ

ଗୃହଲକ୍ଷ୍ମୀ ନମେ ସ୍ତୁତି ।।