ଗୋପବନ୍ଧୁ

ହସି ଉଠୁଥିଲେ ଓଡ଼ିଶା ବାସୀ

ଯାହାର ପରଶ ପାଇ

ଆତ୍ମା ଯାହାର କାନ୍ଦି ଉଠୁଥିଲା

ଗରିବ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ।

ଭାବୁଥିଲେ ଯିଏ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ

ଭାଇ ଭଉଣୀ ବୋଲି

ପଡୁ ଯେତେ ଦୁଃଖ ଆପଣା ମନରୁ

ଯାଉଥିଲେ ଯିଏ ଭୁଲି ।

ଅନ୍ୟର ଦୁଃଖରେ ଦୁଃଖୀହୋଇ ଯିଏ

ଢାଳୁଥିଲେ ନିତି ଲୁହ

ଅନ୍ୟର ବେଦନା ସହି ନ'ପାରିଣ

ଉଠୁଥିଲା ଯା'ର କୋହ ।

ଦୁର୍ଭିକ୍ଷ ସମୟେ ବନ୍ୟା କାଳରେ

ଛାତିକୁ କରି ପଥର

ବାଣ୍ଟୁଥିଲେ ଯିଏ ଚୁଡା ଚାଉଳ

ବୁଲି ବୁଲି ଘର ଘର ।

ଏକଇ ପୁତ୍ରର ମରଣ ଦେଖି

ପାରିଥିଲେ ଯିଏ ସହି

ଓଡ଼ିଶା ମାଟିର ଯୋଗ୍ୟ ସନ୍ତାନ

ଗୋପବନ୍ଧୁ ଥିଲେ ସେହି ।