ଗୋଲକ ଧନ୍ଦା

ଭାରତ ସଭ୍ୟତା ଭିତରେ ଭବ୍ୟତା

ନଦେଖି ହେଲୁଣି ଅନ୍ଧ

କିଶୋରୀ ବୟସେ କେତେ ଯେ ଅୟସେ

ଉଛୁଳାଇ ଦେଉ ବନ୍ଧ

ସଉକେ ଅତର ଗନ୍ଧ

ଦେହ ଯାକ ବୋଳି ଅଧା ବସ୍ତ୍ର ଖୋଲି

କହୁଛୁ ଦୁନିଆ ମନ୍ଦ ।

ମାଗି ଅଧିକାର ମଧୁ ଚନ୍ଦ୍ରିକାର

ଲଗାଇ ଦେଇଛୁ ଧନ୍ଦା

କାହା ସାଥେ ବୁଲି ଚଲାବାଟ ଭୁଲି

ମନାସୁ ପୀରତି ଛନ୍ଦା

ଆନନେ ଓଢଣୀ ବନ୍ଧା

ସହରଟା ସାରା ଚାଲିଛି ଏ ଧାରା

ବାପା ହୋଇଲାଣି ଚନ୍ଦା ।

ମୋବାଇଲ ଧରି ନାନା ସାଙ୍ଗ କରି

ଦେହର ବନ୍ଧନେ ବାନ୍ଧି

ଦେଇଥିଲା ଧୋକା କେହିଜଣେ ଟୋକା

ଦିନ ସରେ ଏବେ କାନ୍ଦି

ଥମିଲେ ଯୌବନ ଆନ୍ଧି

କହିବୁ ଅସାର ଏ ସାରା ସଂସାର

ପରଷିବୁ ନୂଆ ରାନ୍ଧି ।

କହିଲେ କହିବ ବୁଝିବ ଦଇବ

ନାରୀ ପ୍ରତି ଯେବେ ନିନ୍ଦୁ

ମୁଁ ସିନା ଛତରା କିପାଇଁ କତରା

ପୋଷାକ ପସନ୍ଦେ ପିନ୍ଧୁ ?

ଟାଇଟ୍ ଫିଇଟ୍ ବାନ୍ଧୁ

ହାୟରେ ଦଇବ ଲୁଚି କି ରହିବ

ଗୋଲକ ଧନ୍ଦା ଏ ଫାନ୍ଦୁ ?

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା