ଗୋଲାପ

ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ତୁମେ ବନେଉପବନେ

ଆଗୋ ସୁନ୍ଦରୀଗୋଲାପ |

ବିମୁଗ୍ଧ ବିସ୍ମିତ କର ବିମୋହିତ

ତୁମ ରୂପ ଗୋ ଅନୁପ ||୧||

ଧନ୍ୟ ଉପବନ ନିତ୍ୟ କରେ ସ୍ନାନ

ତୁମ ରୂପର ଗଙ୍ଗାରେ |

ଧରଣୀ ସାଜିଚି ଇନ୍ଦ୍ରସଭା ଆଜି

ତୁମରୂପ ମହକରେ ||୨||

ଭ୍ରମର ଗୁଞ୍ଜନ କରେ ଆକର୍ଷଣ

ଭରେ ମନରେ ଉନ୍ମାଦ |

ଆତ୍ମ ବିଭୋରରେ ନୃତ୍ୟ କରୁଥାଏ

ପାଗଳ କରେ ସୁଗନ୍ଧ ||୩||

ଦର୍ଶକ ନର୍ତ୍ତକ କବି ଚିତ୍ରକାର

ସଭିଏଁ ତ ମନ୍ତ୍ରମୁଗ୍ଧ |

ହୁଅନ୍ତି ଭାବୁକ ଗାଲ୍ପିକ ବାଦ୍ୟକ

ତୁମ ପରଶ ଅଦ୍ଭୁତ ||୪||

ବିରହ ବେଦନା ଦୂରକରି ତୁମେ

ବାନ୍ଧି ପ୍ରେମର ବନ୍ଧନ |

ନିମିଷକେ ତୁମେ ଶିକ୍ଷା ଦେଇଯାଅ

ସମ୍ବନ୍ଧରେ ହି ଜୀବନ |୫|

ଅଭିସାରିକା ଗୋ ଲାବଣ୍ୟମୟି ହେ

ସାଜିଚ ମଧୁଶଯ୍ୟାରେ |

ଦିବ୍ୟରୂପେ ସ୍ନାନ କରଇମାନବ

ଜୀବନ ବିଦାୟୀ ବେଳାରେ ||୬||

ସାଗର ଦୁଲ୍ଲଣୀ ବିଷ୍ଣୁପାଟରାଣୀ

ପାଦେ ତୁମ ସମର୍ପଣ |

ମା’ ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କର ଆଶୀର୍ବାଦରେ

କରିଲ ଜୀବନ ଧନ୍ୟ ||୭||

ପୁଷ୍ପ ଶଯ୍ୟା ନୁହେଁ ମନୁଷ୍ୟ ଜୀବନ

ଝଡ ଝଞ୍ଜାରେ ତ ପୂର୍ଣ |

ରୁପ ରସ ଗନ୍ଧେ କଣ୍ଟକ ଧାରଣ

ତୁମେ ଜୀବନ ଦର୍ଶନ ||୮||