ମାୟାର ଖେଳ

ଜୀବନର ଚକ୍ର ଘୁରି ବୁଲୁଚି ସେ

   ଜନ୍ମ ପରେ ଜନ୍ମ ନେଇ |

ମୁକ୍ତିପଥ ସତେ ବାଧିତ ହୋଇଚି

  କାମନାର ବଶ ହୋଇ ||୧||

ଜଞ୍ଜାଳରେ ଘେରା ଦିବସର ସୂଚୀ

  ମନ ତନ୍ତ୍ରୀ ଆନ୍ଦୋଳିତ |

ସୁଖମୟ ଦିଶେ ଏଇ ଦୁନିଆଟା

  ମାୟାଜାଲେ କବଳିତ  ||୨||

ମାନ ଅପମାନ ଗର୍ବ ଅହଙ୍କାରେ

   ସମୟରେ ବର୍ତ୍ତମାନେ |

ସଞ୍ଚିତ ପାପର ଭଣ୍ଡାର ବଢ଼ଇ

  ପାପରାଶି ବର୍ଦ୍ଧମାନେ ||୩||

ଦୁଃଖ ଆଗମନେ ବ୍ୟସ୍ତ ଓ ବିବ୍ରତ

   ଦୂର କରିବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ |

 ଅସହାୟ ହୁଏ ବିଫଳତା ପାଇ

   ବିସ୍ତାରିତ କାଳହସ୍ତ  ||୪||

ପ୍ରାରବ୍ଧ କର୍ମର ପରିଣାମ ଫଳ

   ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ ଅନୁଭବ |

କ୍ରିୟମାଣ କର୍ମ ଅଜ୍ଞାନତା ଘେରା

  ଅଜ୍ଞାନ କାହୁଁ ବୁଝିବ  ||୫||

ପୂଣ୍ୟ ଆଉ ପାପ ଜୀବନ ଗଣିତ

  ମିଶାଣ ଫେଡ଼ାଣ ହୁଏ |

ବୁଢ଼ିଆଣୀ ଜାଲ ବନ୍ଧନରେ ବନ୍ଧା

  ସତେ ପ୍ରହେଳିକା ପ୍ରାୟେ ||୬||

ମାୟା ଅସ୍ତରଣ ଆଚ୍ଛାଦିତ ରୁହେ

   କର୍ମମୟ ଜୀବନରେ |

ଜୀବନମାର୍ଗର ଗହନ ରହସ୍ୟ

  ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ରହସ୍ୟରେ  ||୭||

ଜନ୍ମ ଆଉ ମୃତ୍ୟୁ ଜୀବନର ସତ୍ୟ

   ଅସହାୟ ଏ ମନୁଷ୍ୟ |

କ୍ଷଣେ ମାତ୍ର ପାଇଁ ରୋକିବା ଅକ୍ଷମ

   ମୃତ୍ୟୁର କରାଳ ପାଶ ||୮||

ନିୟତର ଖେଳ ଲୀଳାମୟଙ୍କର

  ଲୀଳାରେ ମନୁଷ୍ୟ ଖେଳେ |

ଅଧମ ମନୁଷ୍ୟ କାମନାର ଦାସ

   ତୃପ୍ତ ବାସନା ଜାଲେ ||୯||