ବୋଉ

  

ମାପିପାରେ ନାହିଁ  ଯାହାର ସ୍ନେହକୁ   

 ଅନନ୍ତ ସାଗର ତଳ |

ସ୍ନେହବୋଳା ଦୁଇ ପଦ ଯା’ର କରେ

 ଅନ୍ତର୍ବହ୍ନିଜ୍ଵାଳା ଶୀତଳ ||୧||

କୋମଳ ପରଶେ ଭରିରହିଥାଏ ସତେ  

ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଅମୋଘ ଓଷଦ |

ଚକିତ ଚରକ-ସୁଶୃତ କିଏ ଅବା ଅଛି  

ତାହାଠୁ ବଡ ଯେ ବଇଦ ||୨||

ହାତ ରୋଷେଇରେ ଯା’ର କୈବଲ୍ୟ ପ୍ରସାଦ

ଅନ୍ନେ ଅନ୍ନେ ଭରିଥାଏ ଅମୃତର ସ୍ଵାଦ ||୩||

ତା’ର ପ୍ରିୟବାଣୀ ଭରେ ସେ ଦରଦ 

 ଅକାଟ୍ୟ ବିଶଲ୍ୟକରଣୀ |

ପତିତପାବନ ବାନା ଲାଗେ ମତେ

 ତାହାରି ପଣତ କାନି ||୪||

ସ୍ଵର୍ଗ ପାରିଜାତ ଲାଜକରେ ସେତ

 ଯାହାର ମିଠା ହସରେ |

ମକରନ୍ଦ -ସୁଧା ପାନକରେ ମୁହିଁ

 ତାହାରି ସ୍ମିତହାସ୍ୟରେ ||୫||

ଶିକ୍ଷାଗୁରୁ ମୋର ବାଣୀଗୁରୁ ସିଏ 

କର୍ମ-ଦୀକ୍ଷା ଗୁରୁ ମୋର |

ସବୁତୀର୍ଥ ସେହି ମୋର ଚତୁର୍ଧାମ

ତାହାରି ଶ୍ରୀପଦ ପୟର ||୬||

ସ୍ନେହବୋଳା ତା’ର ଆଲିଙ୍ଗନେ ବୁଲେ

ଆନନ୍ଦେ ସରଗ ଧାମରେ |

ଚନ୍ଦନର ଟୀକା ମାଥେ ଶୋଭା ପାଏ

 ତାହାରି ଚରଣ-ଧୂଳିରେ ||୭||

ଶକ୍ତି ପ୍ରେମ ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧାର ଭଣ୍ଡାର

ସଂସାରେ ମିଳିବ କାହୁଁ |

ସୃଷ୍ଟି କର୍ତ୍ତ୍ରୀ ମୁକ୍ତି ଦାତ୍ରୀ 

ଚିର ନମସ୍ୟା ସିଏ ଅଟେ ମୋର ବୋଉ 

ସିଏ ଅଟେ ମୋର ବୋଉ ||୮||