ଘର ମୋର ସ୍ବର୍ଗ

ନିଜ ଘର ମୋତେ ଲାଗଇ ସୁନ୍ଦର 

ସରଗର ସ୍ବର୍ଗପୂରୀ ।

ରୁହନ୍ତି ଏଇଠି ସଭିଏଁ ଏକାଠି 

ସ୍ନେହ ମମତା ଆଦରି ।।

ନିଜ ଘରୁ ଶିକ୍ଷା ସଂସ୍କାର ପାଇଛି 

ପାଇଛି ଭଲପାଇବା ।

ମା ବାପାଙ୍କ ଠାରୁ ଚାଲିବା ଶିଖିଛି 

ଶିଖିଛି ମୁଁ ସତ କହିବା ।।

ବଡ ସୁଆଦିଆ ମା ହାତ ରନ୍ଧା 

ହେଉ ପଛେ ଶାଗ ପଖାଳ ।

ମା କୋଳରେ ଟିକେ ମୁଣ୍ଡ ରଖିଦେଲେ 

ନିଦ ଆସିଯାଏ ଚଞ୍ଚଳ ।।

ସଦା ଦିଏ ବଡ କଥାକୁ ଗୁରୁତ୍ବ 

ମାନଇ ତାଙ୍କ ଉପଦେଶ ।

ତାଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ଆମ ଉପରେ ରହିଲେ

ଆସେ ନାହିଁ କିଛି ବିପଦ ।।

କରେ ନାହିଁ କଳି ନିଜ ମଧ୍ୟେ କେବେ 

ମିଳିମିଶି କାମ କରଇ ।

ଯଦି କେଉଁ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଅଛି 

ବଡ କଥାକୁ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ଦିଅଇ ।।

ବିପଦ ଆପଦେ ଭାଙ୍ଗି ନଯାଇ 

ଶିଖିଛି ଏକାଠି ରହିବା ।

ପରିବାର ମଧ୍ୟେ ଭଲବୁଝାମଣା ଥିଲେ 

ତାକୁହିଁ ଘର କହିବା ।।

ଘର ଦରବଟି ଲାଗେ ଆପଣାର 

ହେଉ ପଛେ ଭଙ୍ଗା ଦଦରା ।

ବହୁ ସ୍ମୃତିର ମୁକସାକ୍ଷୀ ସେହି ଥିଲେ 

ଲାଗେ ନିଜର କେହି ଅଛନ୍ତି ପରା ।।