ଘନ କାଳିଆକୁ ମନ

ଆହା ମୋ କାଳିଆ ଧନ

ଯେତେ ଲୀଳା ତୋର ଭକତଙ୍କ ପାଇଁ

ଅଧମ ମଣିଷ ବୁଝିପାରେ ନାହିଁ

ମାୟାରେ ହୁଏ ଆଛନ୍ନ ।

ଡାକନ୍ତି ଭକତ ଜନ 

ଦେଖୁ ଭକତଙ୍କୁ ଚକା ଆଖି ମେଲି

କା ଦୁଃଖ କିପରି ହରି ନେବୁ ବୋଲି

ବୁଝୁ ତୁ ଭକତ ମନ ।

ଦୁଇ ଆଖି ଚକା ଜହ୍ନ

ଟାହିଆ ହଲେଇ ଆସୁ ବଡ଼ ଦାଣ୍ଡେ

ରଥରେ କରୁ ତୁ ପହଣ୍ଡିରେ ବିଜେ

ଧନ୍ୟ ତୁ କୃପା ନିଧାନ ।

ସରି ସରି ଆସେ ଦିନ

ସଂସାର ଜଞ୍ଜାଳ ବିଷମ ଗୋସାଇଁ

ଭବ ସାଗରରୁ ପାରି ହେବା ପାଇଁ

ଘନ କାଳିଆକୁ ମନ ।