ଗାରିମାମୟୀ ଉତ୍କଳ

ଗାରିମାମୟୀ ମୋ ଉତ୍କଳ ଭୂଇଁ,

ଜଗତରନାଥ ବସିଛି ଯହିଁ

ବିଶ୍ୱର ଦେବତା ଦୁଇବାହୁ ମେଲି,

କୋଳେଇ ନେବାକୁ ରହିଛି ଚାହିଁ ।

ଭାରତ କମଳ ପୁଷ୍ପରେ କେଶର,

ଉତ୍କଳ ଆମର ଚାରୁ ମନୋହର

କଳାର ଉତ୍କର୍ଷ ରାଇଜ ଆମର,

ପ୍ରତି ଅଙ୍ଗେ ଶୋଭା କଳାକାରିଗର ।

ବନ୍ଦନାକରି ଚରଣ ଯାହାର,

ପାଦ ଧୋଇଦିଏ ନୀଳାମ୍ବୁ ସାଗର

କଟିଦେଶେ ଯାର ପରବତ ମାଳା,

ଦେହେ ସୁଶୋଭିତ ତଟିନୀର ଧାରା ।

 ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ତାର ସୁଷମା ଭରିଛି,

କଳାରେ କଳାରେ କାହାଣୀ ଶାଳା

କଳା ନିହାଣରେ ଗଢ଼ା ମନ୍ଦିର ଚୁଡାକୁ,

 ଚୁମ୍ବନ ଦେଉଛି ବଉଦ ମାଳା ।

ମନ୍ଦିର ମସଜିଦ ଗୀର୍ଜା ଆଉ ଚର୍ଚ୍ଚ,

ସବୁଠି ଆଦର ସଭିଏଁ ପୂଜ୍ୟ

ନାହିଁ ଭେଦଭାବ ସମଭାବ ଏଠି,

ଉତ୍କଳ ଭାଇଚାରାର ରାଜ୍ୟ ।

ଆଷାଢ଼ ମାସରେ ରଥ ଗଡେ ଏଠି,

ଶ୍ରୀରାମ ନବମୀ ପାଳନ ହୁଏ

ଇଦ ମୁବାରକ ବଡଦିନ ପାଳୁ,

ରୋଜାରେ ବଧେଇ ହିନ୍ଦୁ ବି ଦିଏ ।

ଦଶହରା ଆସେ କାଶତଣ୍ଡୀ ଫୁଲେ,

ହିନ୍ଦୁ ମୁସଲିମ ପାଳନ୍ତି ମିଶି 

ଗୋଟିଏ ମାଆର ସନ୍ତାନ ଆମେରେ,

ଗର୍ବରେ କହୁଛୁ ଉତ୍କଳବାସୀ ।

ଆମେରେ ଓଡ଼ିଆ ଜଗତେ ବଢିଆ,

ଭିନ୍ନ ଆମ ପରମ୍ପରା ଭିନ୍ନଆମ ସଂସ୍କୃତି

ବାର ମାସେ ତେର ଯାତ ପାଳିଥାଉ,

ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଆମର ଲୋକକଳା ସୁକୀର୍ତ୍ତି ।

ଗୌରବ ଆମର କୋଣାର୍କ ମନ୍ଦିର,

ପାଷାଣ ନର୍ତ୍ତକୀ ତୋଳଇ ଛନ୍ଦ

ବିଶ୍ୱ ଦରବାରେ ସପ୍ତମ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ,

ପଥରରେ ଫୁଟି ଯାଇଛି ପଦ୍ମ ।

ଶାନ୍ତି ଆବାହନୀ ଗାଉଛି ଏ ମାଟି,

ଦୟା ଓ ଧଉଳି ତାହାରି ସାକ୍ଷୀ

ଚଣ୍ଡାଶୋକ ଏଠି ଧର୍ମାଶୋକ ହେଲେ,

ଅହିଂସା ମାର୍ଗକୁ ନେଲେଟି ବାଛି ।

ଖଣ୍ଡଗିରୀ ଗୁମ୍ଫା ପ୍ରଶସ୍ତି ଗାଉଛି

ଐରଖାରବେଳ ବୀରତ୍ୱ ଗାଥା

ଉଦୟ ଗିରୀର ହାତୀ ଗୁମ୍ଫା କାନ୍ଥ,

ଲେଖାଅଛି ଆମ ସବୁ କିରତୀ କଥା ।

ଏମାଟିର ପୁଅ ନେତାଜୀ ସୁବାଷ,

ଉତ୍କଳର ମଣୀ ଗୋପବନ୍ଧୁ

ମଧୁ ବାରିଷ୍ଟର ଭୂମିପୁତ୍ର ବିଜୁ,

ଉତ୍କଳ ସାଗରର ମୁକ୍ତା ବିନ୍ଦୁ ।

ସାହିତ୍ୟ ସଂସ୍କୃତି ବିଜ୍ଞାନ ପ୍ରଯ୍ୟୁକ୍ତି,

ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ କ୍ଷେତ୍ର ଭାରି ଆଗୁଆ

ଶୁଭ ସକାଳରେ ଓଁକାର ଧ୍ବନୀରେ,

ବନ୍ଦାପନା ହୁଏ ଏଠି ଦରିଆ ।

ଆମ ବଡ଼ଦାଣ୍ଡ ଆମ ବଡ଼ଦିଅଁ,

ବଡ଼ ପୁଣି ଏଠି ପୁରୀ ଦେଉଳ

ଚଣ୍ଡାଳ ଅଇଁଠା ବ୍ରାହ୍ମଣ ଖାଉଛି ,

ଜଗତରେ ପଡୁଅଛି ଚହଳ ।

ସୁନାର ଚଢେଇ ରୂପା ଡାଳେ ବସି,

ମଧୁର ସ୍ୱରରେ ଗାଉଛି ଗୀତ

ମୃଦୁ ମଳୟର କୋଇଲି କୁହୁରେ,

ଆମ୍ବ ବଉଳରେ ଆସେ ବସନ୍ତ ।

ସଞ୍ଜ ସକାଳରେ ମଙ୍ଗଳ ଆଳତୀ,

ଘଣ୍ଟ କାହାଳୀର ଶବଦ ଶୁଭେ

ତୁଳସୀ ଚଉରା ସଞ୍ଜବତୀ ଜାଳି

ମମତାମୟୀ ମା ଶୁଭ ମନାସେ ।

ଏଇ ଉତ୍କଳରେ ସାହିତ୍ୟ କ୍ଷେତ୍ରରେ,

ଉପେନ୍ଦ୍ର ଲେଖନ୍ତି ଲାବଣ୍ୟବତୀ

ଚିଲିକା ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ବିଭୋର କରଇ,

ରାଧାନାଥ ହେଲେ ପ୍ରକୃତି କବି ।

ସ୍ଵଭାଵର କବି ତପସ୍ୱିନୀ ଲେଖି,

ଅମର ହୋଇଲେ କାଳ କାଳକୁ

ସନ୍ଥକବି ଭୀମ ଅନ୍ଧ ଆଖିରେ,

ବନ୍ଦେ ଉତ୍କଳ ବାଣୀ ପାଦକୁ ।

ଫକୀର ମୋହନ ଗଳ୍ପରେ ରେବତୀ,

ସମାଜେ ସଂସ୍କାର ବାର୍ତ୍ତା ଦିଅଇ

ପ୍ରଣୟର କବି ମାନସିହଂ ଧୂପ,

କେତେ କାବ୍ୟ ଫୁଲ ଫୁଟି ଉଠଇ ।

ଛନ୍ଦ ଚଉତିଶା ଓଡିଶୀ ଚମ୍ପୁରେ,

ଭାରତୀ ଭଣ୍ଡାର ହୋଇଛି ପୂର୍ଣ୍ଣ*

ସାରଳା ଲେଖିଲେ ମହାଭାରତକୁ,

ଜୀବନେ ସାର୍ଥକ ସେ ରାମାୟଣ ।

ଭାଗବତ ବାଣୀ ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କ ପୁରାଣ,

ପଞ୍ଚସଖା ଲେଖେ ମାଳିକା କଥା

ଆଗତ ଭବିଷ୍ୟ ଗଣନା କରିଲେ,

ଘଟୁଅଛି ସବୁ ନୁହଁଇ ମିଥ୍ୟା ।

ଯେଉଁ ମାଟି ପୁଅ ପଠାଣି ସାମନ୍ତ,

ଗ୍ରହ ନକ୍ଷତ୍ରଙ୍କ ଗଣନା କରେ

ସେହି ଉତ୍କଳରେ ସାଧବ ପୁଅଟି,

 ବଣିଜ କରଇ ନୀଳ ସାଗରେ ।

ଉତ୍କଳ ନରେଶ ଅପମାନ ପାଇଁ,

ଯେଉଁଠି ଦେବତା ଖଡ଼ଗ ଧରେ

ମଣିଷ ରୂପରେ ଦହି ଖାଇଦେଇ,

ମୁଦ୍ରିକା ଦିଅଇ ବନ୍ଧା ସୂତ୍ରରେ ।

ସାକ୍ଷୀ ଦେବାପାଇଁ ଭକତ ଡାକରେ,

ମନ୍ଦିରୁ ବାହାରି ଆସନ୍ତି ଦିଅଁ

ଉତ୍କଳ ଗାରିମା ଉତ୍କଳ ଗୌରବ,

ସରି କିଏ ଆଉ ହୋଇଛି କୁହ ।

ଲଳିତ ମଧୁର ଗୀତଗୋବିନ୍ଦର,

ସୁକୋମଳ ପଦାବଳୀ

ନଶୁଣିଲେ ନିଦ ଆସେନା ଆଖିକୁ,

ସେତ ନୀଳାଚଳ କ୍ଷେତ୍ର ମଣୀ ।

ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଏଠି ସ୍ବର୍ଗୀୟ ସୁଷମା

ନୈସ୍ଵର୍ଗିକ ଶୋଭାରାଶି

ଭାଗ୍ୟବାନ ଆମେ ଜନମ ଲଭିଛେ,

ଏଇ ଗାରିମାମୟୀ ଉତ୍କଳଭୂଇଁ ।