ଏକ ସରଳ ନିୟମ ଟିଏ

    ଏବେ  ଵି ବର୍ଷା  ହେଉଛି

    ଯେଉଁ ପଡିଆ ଵିଲରେ ଖରା

    ଡିଆଁ  ବାଗୁଡି  ଖେଳୁଥିଲା

   ସେଠି  ଶ୍ୟାମଳ ଦୁର୍ବାଦଳ ର

   ଦରି  ଟିଏ କିଏ  ପାତି ଦେଇଛି

   ଅନାଵନା ଗଛ ଘାସ ଲତା ଗୁଳ୍ମ

    ମାନଙ୍କ  ରାଜୁତି ।

  ଯେଉଁ ବାଟରେ  ଖଣ୍ଡିଆ ଭୂତ

  ଛୋଟ  ପିଲା ଟେ ପରି

  ଧୂଳି ବାଲି କାଠି କୁଟା ରେ

  ଚକା ଭଉଁରି  ଖେଳୁଥିଲା

  ସେଇ  ବାଟ ଆଜି ଯୌବନ ରେ ପାଦ ଦେଇଛି

   ସତରେ  କେଢେ  ଖସଡ଼ା ?

 

  ଯେଉଁ  ନଈର ହୃଦୟ ର ବାଲି କୁ

  ଉଝାଳି  ଦେଲେ  ଝରଝର

  ଝରି ଆସୁଥିଲା  ସ୍ୱଛ  

   ପାଣି ର  ଧାର

 କେମିତି ତା ମନ ର ବଡ଼ପଣ ର ଵଢିପାଣି

   ଅବିଶ୍ୱାସ ର ଭଉଁରି !

 ଯେଉଁ ଘର ଦିନେ କୋଳାହଳ ରେ

  ଫାଟି ପଡୁଥିଲା

 ସେ ଘରେ ଆଜି ଅଜବ ନିରଵତା

 ବର୍ଷା ଧୁଆ ଦଦରା କାନ୍ଥ ଟେ ଭଳି

 ପଡ଼ି ରହିଛି  ଵୁଡା ଜଣେ

 ଛିଣ୍ଡା କନ୍ଥା ଭଳି ଵୁଡି ଟିଏ ।

 କେଇ ଦିନ ର  କଥା  

 କେମିତି ଵଦଳି ଯାଏ ଚିତ୍ର ପଟ

  ଚରିତ୍ର ମାନଙ୍କ ସ୍ୱଭାବ

 କାହିଁକି ବୁଝି ପାରେ ନା ?

  ମଣିଷ  ପ୍ରକୃତି ର

 ଏହି  ସରଳ  ନିୟମ ଟିକୁ  ‌।