ଏଇତ ଜୀବନ

ପାଣି ଫୋଟକାର ଜୀବନକୁ ନେଇ

କେତେ କରୁଅଛୁ ଗର୍ବ

ଜାଣିପାରିବୁନି ଅକାଳେ ମରିବୁ

ସବୁ ତୋର ହବ ଖର୍ବ ।

ମିଛ ମରୀଚିକା ପଛରେ ଧାଇଁକି

ହେଲୁ କେଡେ ସ୍ୱାର୍ଥପର

ନିଜ ପର ଭାବି ଜଗତଜନଙ୍କୁ

ନରକରେ କଲୁ ଘର ।

ଯେମିତି ଆସିଛୁ ସେମିତି ଯିବୁରେ

କେହି ତୋ ଯିବେନି ସାଥେ

ମରିଗଲେ ତୁହିଁ ଜଳିପୋଡ଼ିଦେଇ

ପାଉଁଶ କରିବେ ତୋତେ ।

ଦୁଇଦିନ ତୋର ମଣିଷ ଜୀବନ

ହସି ହସେଇ ବଞ୍ଚିବୁ

ମରିଗଲା ପରେ ହସି ହସି ତୁହିଁ

ସରଗେ ଘର କରିବୁ ।