ହେ ଈଶ୍ବର ତୁମେ ଥରେ ଆସ

ହେ ଈଶ୍ବର ! 

ବୁଝିଛି ଏ ମୁଢ

ନିବାସ ତୁମର ସବୁଠି

ହେଲେ ରହିଯାଅ ତୁମେ କେଉଁଠି ?

ଦେଖିକି ପାରୁଛ

ଏଇ ଦୁନିଆରେ

ଚାଲିଛି କେମିତି

ଅନ୍ଯାୟ, ଲୁଣ୍ଠନ, ଅନୀତି ।

ଭକ୍ଷକ ସାଜେ ରକ୍ଷକ

ନିଶୂନ୍ ବେଳାରେ

ଚାଲିବାକୁ ଲାଗେ ଭୟ

ମଦୁଆଙ୍କ ଏଠି ପରାଭବ,

ଘରକୋଣେ ବସି

ନିରୀହ ମା'ଟି

ପୋଛୁଚି କେତେଯେ ଆଖିଲୁହ ।

ହେ ଈଶ୍ବର !

ରୋଗ, ଶୋକ, ଦୁଃଖ

ଜାଳରେ କେମିତି

ମଣିଷ ଅସ୍ଥିର ବିଚଳିତ,

ଦୁଃଖିର ଦୁଃଖଟା

ବଢି ବଢି ଚାଲେ

ସୁଖି ଭୋଗେ ଷଡ ଅଇଶ୍ଚର୍ଯ୍ଯ,

ତୁମ ବିଚାର କେମିତି ବିପରୀତ ।

ବିଧର୍ମୀ ସାଜିଛି ଧାର୍ମିକ

ଘାତକ ସାଜିଛି ପୂଜକ

ଧର୍ମକୁ ପୁଣି ଆଖିଠାର ମାରେ ମଣିଷ,

ଲୁହ ପିଆଲାରେ

ଭରୁଚି ସେ ପୁଣି ବିଶ୍ବାସ ।

ହେ ଈଶ୍ବର !

ତମେ ମରତ ଭୂଇଁକୁ

ଥରେ ଆସ,

ପବିତ୍ର ତୁମର ପ୍ରୀତି ପରଶରେ

ଶାନ୍ତି ଲାଭ କରୁ ଏଇ ବିଶ୍ବ ।